Przykładowe wypracowanie gimnazjalne: Powieści Henryka Sienkiewicza mają wielu miłośników, ale zdarzają się też tacy, którzy tych powieści nie lubią. Które stanowisko jest Ci bliższe? Napisz rozprawkę. Odwołaj się do przeczytanej przez Ciebie w całości powieści historycznej Sienkiewicza.
Wypracowanie gimnazjalne, które ma posłużyć gimnazjalistom do przygotowania się na egzamin gimnazjalny z polskiego, na którym trzeba wiedzieć jak napisać dobre wypracowanie gimnazjalne (najlepiej: rozprawkę) na podstawie załączonego fragmentu lektury lub wiersza. To przykładowe wypracowanie gimnazjalne z "Potopu" zostało zamieszczone przez przez CKE w Informatorze gimnazjalnym, który ma ułatwić gimnazjalistom przygotowanie się na egzamin gimnazjalny z polskiego w 2011 r.
Przykładowe wypracowanie gimnazjalne
Henryk Sienkiewicz jest jednym z najbardziej znanych i najczęściej czytanych pisarzy polskich. Szczególnie popularne są jego powieści historyczne, zwłaszcza te napisane „ku pokrzepieniu serc”. Twórczość autora „Pana Wołodyjowskiego” czy „Ogniem i mieczem” od samego początku wywoływała spory i prowokowała do dyskusji. Dziś także różnie mówi się i pisze o Sienkiewiczu. Krytycy podkreślają rozwlekłość jego powieści, a także bardzo swobodne traktowanie prawdy historycznej. Obrońcy zauważają niezwykłą barwność świata przedstawianego w jego powieściach. Dotychczas przeczytałem do końca zaledwie jedną powieść Sienkiewicza. Był to „Potop”. Książka wydała mi się doskonała i jeśli pozostałe powieści są tak dobre, z pewnością dołączę do grona miłośników talentu Sienkiewicza.
Wydaje mi się, że o wartości „Potopu” świadczy przede wszystkim bardzo wierne, ale zarazem nienużące, ciekawe przedstawienie realiów życia różnych warstw siedemnastowiecznej szlachty. Sienkiewicz doskonale, ze szczegółami, wykorzystując wiele rekwizytów z epoki, opisuje zarówno dwory w Wodoktach czy Lubiczu, jak też pałace Radziwiłłów czy ziemiankę Kiemliczów. Od kogo, jeśli nie od Sienkiewicza dowiadujemy się dziś czegokolwiek o życiu naszych przodków? Nikt już nie czyta pamiętników z XVII w, ale każdy uczeń gimnazjum czyta Sienkiewicza, od którego dowiaduje się, jak wyglądał typowy dworek szlachecki.
Kolejną zaletą powieści Sienkiewicza jest umiejętne posługiwanie się galerią bardzo barwnie nakreślonych różnorodnych bohaterów. Z pewnością najważniejszym z nich jest nakreślony z niemal homeryckim rozmachem Andrzej Kmicic, nazwany zresztą „Hektorem częstochowskim”, który przechodzi głęboką przemianę wewnętrzną i być może także dziś może być atrakcyjnym wzorem człowieka dojrzewającego do patriotyzmu. Rozterki Kmicica mogłyby jednak nużyć, gdyby nie bohaterowie tacy jak: Roch Kowalski, Onufry Zagłoba czy Michał Jerzy Wołodyjowski.
Sienkiewicz jest także doskonałym batalistą. Największe wrażenie wywarł na mnie opis szaleńczej szarży pod Warką. Na podstawie „Potopu” jesteśmy w stanie nie tylko prześledzić dokładnie przebieg bitwy, ale też dostrzec i może docenić męstwo żołnierzy.
Bardzo cenię Sienkiewicza. Uważam, że potrafi pisać o historii Polski zajmująco, ciekawie i na tyle rzetelnie, że można wybaczyć mu nieścisłości faktograficzne. „Potop” jest powieścią wciągającą i zabawną. Na pewno sięgnę po kolejne książki Sienkiewicza, aby przekonać się, czy są tak samo udane.