Impresjonizm w malarstwie
Claude Monet i Pierre - Auguste Renoir
Pod koniec XIX wieku za sprawa grupy artystów zwanych impresjonistami w malarstwie dokonała się prawdziwa rewolucja - narodził się impresjonizm. Ich charakterystyczne, pełne koloru i nieco odrealnione obrazy zaliczane są dziś do klasyki sztuk pięknych. Do powstania nowego stylu przyczyniła się w niemałym stopniu sama natura. Malowanie w plenerze przy stale zmieniającym się oświetleniu, wymagało bowiem zastosowania całkiem innych technik niż w pracowni. Śmiałe pociągnięcia pędzlem, przy zastosowaniu jasnych, wyraźnych kolorów dla oddania gry światła, niejednolitość barwy współgrającej z rozedrganym powietrzem oraz szkicowe potraktowanie detali to cechy charakterystyczne dla malarstwa impresjonistów: Claude Moneta i Pierre - Auguste Renoira. Jednym z najsłynniejszych obrazów Moneta jest cykl przedstawiający katedrę w Rouen. Malarza fascynowała fasada, a dokładniej to, jak zmieniał się jej wygląd w zależności od położenia słońca i w ten sposób powstał cykl prac różniących się od siebie cieniami, ich bogatymi barwami i migotaniem światła. Zaś w obrazie zatytułowanym „Czytająca dziewczyna" Renoir osiągnął rewelacyjny efekt malarski jedynie za pomocą światła i koloru. Dzięki zastosowaniu wielu odcieni tego samego koloru, statyczna postać na płótnie tętni życiem.
Eduard Manet
Idolem Moneta i Renoira był Eduard Manet. W jego impresjonistycznych obrazach szukano inspiracji, podziwiano mistrzowsko uchwycone ostre, słoneczne światło oraz chwilowe wrażenie ledwo rejestrowane przez ludzkie zmysły. W swoim obrazie „Śniadanie na trawie" artysta interesująco rozwiązywał techniczne problemy światła, barw i cieni a jednocześnie w warstwie tematycznej był bogaty w głębokie treści psychologiczne. Równie niepokojący był obraz zatytułowany „Olimpia", na którym artysta ukazał całkowicie rozebrana prostytutkę. Dzieło to wywołało ogromny skandal obyczajowy i artystyczny.
Edgar Degas
Edgar Degas był również wiodącym impresjonistą a zyskał popularność przede wszystkim dzięki frapującym scenom baletowym. Mistrz potrafił jak w migawce obiektywu zatrzymać mijającą chwilę, dzięki technikom wzorowanym na zarówno na japońskich rycinach, jak i na rodzącej się sztuce fotografii. Obraz „Błękitne tancerki" pokazuje baletnice za kulisami, w momencie zakładania strojów. Malowidło uderza niezwykłym sposobem przedstawienia baletnic- zdają się one nie zwracać uwagi na widza, wykonują codzienne czynności. Edgar Degas określany był wielokrotnie przez widzów jako najwybitniejszy rzeźbiarz XIX wieku dzięki pozostawionych po sobie woskowych figurach, przedstawiających tancerki, nagie kobiety i konie („Tancerka przyglądająca się swoim stopom").