Inny świat. Generalska doczka
Artykuł zawiera nie tylko charakterystykę "generalskiej doczki", ale także biografię "generalskiej doczki" - postaci z powieści Gustawa Herlinga-Grudzińskiego Inny świat. "Generalska doczka" przedstawiona została przez autora w trakcie pobytu w Jercewie (patrz: Grudziński - biografia w punktach).
Inny świat. Generalska doczka - charakterystyka
„młodziutka Polka"
„córka oficera z Mołodeczna".
Wygląd generalckiej doczki:
„śliczna: smukła i wiotka"
„o dziewczęco świeżej twarzyczce i maleńkich piersiach, ledwie rysujących się za granatową bluzeczką mundurka gimnazjalnego".
„Jury złożone z „urków" oceniło młodą klaczkę bardzo wysoko i nazwało ją (...) »generalską doczką«".
„Dziewczyna trzymała się jednak świetnie".
Dumna:
„wychodziła do pracy z podniesioną główką".
Nieprzystępna:
„błyskawicami gniewnych spojrzeń przeszywała każdego mężczyznę".
Inny świat. Generalska doczka - biografia bohaterki
Etap do Jercewa:
„w styczniu 1941 roku – przyszła etapem z więzienia".
Pracowała na bazie żywnościowej:
„przydzielona została do mieszanej kobieco-inwalidzkiej brygady 56., która na bazie żywnościowej przebierała jarzyny lub łatał worki".
Zakład Grudzińskiego i inż. Polenki:
„przyjąłem zakład o pół pajki chleba z inżynierem Polenko, zawiadowcą składu jarzyn, że dziewczyna nie ulegnie".
Odrzuciła propozycję fikcyjnego małżeństwa złożoną przez Grudzińskiego:
„zaproponowałem jej fikcyjne małżeństwo, które w ramach etyki obozowej uchroniłoby ją na pewien czas od łapanki".
„odpowiedziała (...) coś w rodzaju »jak pan śmie«".
Praca jej nie złamała:
„Wracała wieczorem do zony trochę pokorniejsza, ale dalej nieprzystępna i skromnie wyniosła".
Dostosowała się do reguł, aby przeżyć w łagrze:
„nie wychodziła nigdy z baraku kobiecego po zmroku".
Polenko złamał ją głodem:
„Polenko dostał ją do składu jarzyn i pilnie doglądał, żeby nie kradła nadpsutych marchewek i solonych pomidorów".
„w miesiąc po zakładzie przyszedł wieczorem do naszego baraku i bez słowa rzucił na moją pryczę podarte majtki kobiece".
Upadek moralny generalskiej doczki:
„Odtąd dziewczyna zmieniła się zupełnie".
„goniła się po zonie do późnej nocy jak nieprzytomna kotka w okresie marcowego parzenia".
„Miał ją kto chciał, pod pryczą, na pryczy, w separatkach techników, w składzie ubrań".
„wybuchnęła spazmatycznym płaczem (...) tamowała łzy dwiema drobnymi piąstkami".
Przeżyła łagr:
„Spotkałem ją w 1943 w Palestynie. Była już zupełnie starą kobietą. Zmęczony uśmiech na pomarszczonej twarzy odsłaniał szczerby w spróchniałych zębach, a przepocona koszula drelichowa pękała od dwóch obwisłych piersi, wielkich jak u karmiącej matki".
Czego uczy jego biografia generalskiej doczki?
Kobiety żeby przeżyć w łagrze musiały się prostytuować.
Do więzień trafiały dzieci za pochodzenie, narodowość, zawód rodziców.