Joseph Grand - charakterystyka bohatera
"Dżuma" Albert Camus
Joseph Grand to sumienny urzędnik merostwa. Pacjent doktora Rieux. Grand często nie umie zadbać o swoje interesy jednak jest wytrwałym pomocnikiem w rejestrowaniu przebiegu epidemii. W życiu osobistym i zawodowym jest osobą skromną, cichą i nieatrakcyjną. Nie potrafi upomnieć się o odpowiednie wynagrodzenie ani zatrzymać przy sobie żony. Jest ciągle zapracowany i niedowartościowany. Jego wygląd zewnętrzny przedstawia się następująco:
-„Był to mężczyzna pięćdziesięcioletni, o żółtym, długim i zagiętym wąsie, o wąskich ramionach i chudych członkach”,
Joseph Grand nie narzuca się nikomu. Potrafi poświęcić się bezinteresownie drugiemu człowiekowi, chce pomagać, co przejawia kiedy ratuje życie Cottardowi gdy ten chce popełnić samobójstwo. Jednak w głębi tkwi w nim potrzeba uznania. Marzy, że napisze kiedyś dzieło, które wszystkich zachwyci.
-„Nie miał w sobie nic z bohatera, był teraz czymś w rodzaju sekretarza farmacji".
Symboliczny jest przebieg jego choroby: Grand zapada na dżumę i udaje mu się ja pokonać. Wydawałoby się, że jest słaby, a jednak zwalczył straszny wirus. Dżuma jest tu symbolem zła, z którym każdy musi się zmierzyć
-„(...) jeśli trzeba koniecznie, by jakiś bohater znalazł się w tym opowiadaniu, narrator proponuje właśnie tego nieefektywnego i skromnego bohatera, który miał tylko dobre serce i pozornie śmieszny ideał".
-„Należał do ludzi równie rzadkich w naszym mieście jak gdzie indziej, którzy zawsze mają odwagę dobrych uczuć. Jego nieliczne zwierzenia świadczą o dobroci i przywiązaniu, do czego człowiek nie śmie się przyznać w naszych czasach".
Jedynym pragnieniem Josepha Granda jest chęć bycia szczęśliwym. Marzył o zrealizowaniu swoich ideałów, celów życiowych. Nie wstydzi się o tym mówić. Szczęście w jego pojęciu rodzi się dzięki kontaktom z innymi ludźmi, a nie dzięki dobrom materialnym. Jest to bohater dobry i zarazem skromny. Można powiedzieć że jest godny naśladowania.
Joseph Grand sam jest dobrocią, a kto potrafi kochać bezinteresownie, potrafi oprzeć się złu. Dżuma nie mogła go pokonać, wyszedł z niej znacznie silniejszy. Po chorobiewraca do codziennych spraw o wiele mocniejszy. Zaczął od napisania listu do żony, a potem kolejnych zdań swojej powieści.Angażuje sie rownież w prace nad rozwijającą się w mieście dżumą w miarę swoich możliwości i czasu. Jest jedną z pierwszych osób, którym udaje się pokonać chorobę i wyzdrowieć.
„Długi i chudy, pływał w ubraniach, które kupował zawsze zbyt wielkie, w złudzeniu, że będą się nosić dłużej”