Sławomir Mrożek: Tango - didaskalia
Analiza didaskaliów w dramacie Mrożka pt. Tango.
Didaskalia w I akcie i III akcie dramatu są bardzo rozbudowane.
W akcie drugim "Tanga" są znacznie mniej obszerne.
Dokładnie opisują przestrzeń (wygląd poszczególnych elementów i miejsce w przestrzeni), wygląd i zachowanie postaci.
Opis przestrzeni zapomocą elips, równoważników i innych środków stylistycznych powoduje wrażenie chaosu i mnogości rzeczy.
Ewidentnie subiektywne, interpretują rzeczywistość, oceniają postacie (np.: „w najwyższym stopniu mętny").
Silna poetyzacja opiera się na dużej ilości środków stylistycznych.
Autor nie zdradza imion bohaterów, zachowuje tajemniczość; tworzy sytuację niedopowiedzenia - gra tym samym z konwencją: zamiast wprowadzić czytelnika, objaśnić mu sytuację, utrudnia mu zadanie.
Już w didaskaliach widać elementy absurdu i surrealizmu.