Dział semiotyki zajmujący się stos, zachodzącymi m-dzy znakami jęz. a ich użytkownikami obejmuje: komunikowanie, rozumienie, wyrażanie, motywacje psychol. mówiących, uwarunkowania społ. komunikacji jęz. (Dziś psycholingw. i socjolingw) Pragmatyka zajmuje się po prostu całą sferą „użyć języka”. Teza Morrisa odnosi się więc do inf. o postawach nad. wzgl. komunikatu. Pragmatyka tym różni się od semantyki, że pada znaczenie komunikatu wraz ze wszystkimi jego okol: intencją nadawcy, jego syt, postawy
Ch. Morris(1938)
Dział semiotyki zajmujący się badaniami mającymi, odniesienie do użytkowników języka (wyrażenia deiktyczne) Y. Bar-Hillel i R. Montague. W obrębie gr. transf. – generat. pragmatykę to nauka o performancji, zajmuje się ona tymi aspektami języka, które odnoszą się do sytuacji, w jakiej zostaje on użyty. W latach 70-ych identyfikowano pragmatykę z teorią aktów mowy. Dziś zalicza się ją do problematyki dot. zasad popr. użycia języka.
R. Carnap
