Co wydarzyło się wcześniej
Antygona już zapowiedziała, że złamie zakaz, Ismena odrzuciła jej propozycję. Na scenę wchodzi Kreon, by oficjalnie ogłosić swój dekret.
Fragment
KREON:
O Tebańczycy, nareszcie bogowie
Z burzy i wstrząśnień wyrwali to miasto,
A jam was zwołał tutaj przed innymi,
Boście wy byli podporami tronu
Za Laijosa i Edypa rządów.
(…)
A więc obwieściłem ukaz ostatni na Edypa synów:
Aby dzielnego w walce Eteokla,
Który w obronie poległ tego miasta,
W grobie pochować i uczcić ofiarą,
Która w kraj zmarłych za zacnymi idzie;
Brata zaś jego – Polinika mniemam –
Który to bogów i ziemię ojczystą
Naszedł z wygnania i ognia pożogą
Zamierzał zniszczyć, i swoich rodaków
Krwią się napoić, a w pęta wziąć drugich,
Wydałem rozkaz, by chować ni płakać
Nikt się nie ważył, lecz zostawił ciało
Przez psy i ptaki w polu poszarpane.
Taka ma wola, a nie ścierpię nigdy,
By źli w nagrodzie wyprzedzili prawych.
Dlaczego ważny?
To manifest władzy Kreona. Ustawia państwo i prawo ludzkie ponad więzi rodzinne. Kreon prezentuje się jako władca surowy, wierzący w prymat porządku nad współczuciem. Właśnie tu ujawnia się jego hybris – pycha, która prowadzi do tragedii.