Co wydarzyło się wcześniej
Antygona zostaje prowadzona do grobowca, gdzie ma zostać żywcem zamurowana.
Fragment
ANTYGONA:
Patrzcie, o patrzcie, wy, ziemi tej dzieci,
Na mnie, kroczącą w smutne śmierci cienie,
Oglądającą ostatnie promienie
Słońca, co nigdy już mi nie zaświeci;
Bo mnie Hadesa dziś ręka śmiertelna
Do Acherontu bladych wiedzie włości.
Ani zaznałam miłości,
Ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna;
Ale na zimne Acherontu łoże
Ciało nieszczęsne me złożę.
Dlaczego ważny?
To najbardziej poruszający monolog Antygony. Ukazuje jej samotność, rozpacz i świadomość niespełnionego życia. Widzimy bohaterkę nie tylko jako symbol odwagi, ale też jako młodą kobietę, której odebrano przyszłość. To moment największego emocjonalnego napięcia.