Zasady pisowni ż
Literę ż piszemy, gdy:
- wymienia się na: g, h, s, dz, z, ź, (zi):
książka — księga, nadproże — próg, uważny — uwaga
księża — księdza, mosiężny — mosiądzu
drużynowy — druh, Sapieżyna — Sapieha
mażę — mazać, włażę — włazu, zamrażarka — mrozu
duży — duzi, wożą — wozić, zagrożenie — groźny
boży — boski, książę — księstwo, mężny — męski, węższy — wąski;
- występuje po literach r, l, ł:
drżenie, rżeć, ulżyć, łże;
wyjątki: półrzadki, współrządzić;
wyjątki: półrzadki, współrządzić;
- w partykułach -że, -ż:
jakże, niemalże, skończże, weźże, jakiż, takoż, tenże, bądźże, stańże, jakże, cóż, któż, czyż, gdyż;
- po literze n w zapożyczeniach:
aranżacja, branżowy, rewanżysta, aranżować, branża, oranżada, rewanż;
- pisownia historyczna:
gżegżółka, mżawka, piegża,żal, żart, żniwo, życzenie, żywot, żółty, żegluga, żyrować, żakiet, żorżeta
- w dwuznaku dż w wyrazach takich jak:
dżem, dżuma, dżentelmen, dżdżysty, dżoker