Analiza wiersza. Bogurodzica - opracowanie
Bogurodzica może być traktowana jako modlitwa, jako wiersz, jako hymn narodowy, jako zabytek językowy. Każda z tych ról, które przypisuje się temu średniowiecznemu tekstowi zapisanemu w języku polskim jest uzasadniona. Celem niniejszego artykułu jest dowieść wielkiego znaczenia, jakie miało i ma w kulturze polskiej to liryczne arcydzieło.
Warto przeczytać: {ln: Jak analizować wiersz? ' Analiza i interpretacja wiersza} oraz {ln: Środki poetyckie ' Dowiedz się jakie są środki poetyckie}
Bez wątpienia nie ma starszego tekstu lirycznego niż Bogurodzica. Dlatego pisze sie o niej, że to najstarsza ze znanych polskich pieśni religijnych. Paradoksalnie najstarszy zapis wraz z nutami pochodzi dopiero z wieku XV. Pomimo wnikliwych dociekań nie udało się jednak definitywnie określić daty ich powstania. Najczęściej przyjmuje się, że utwór powstał pomiędzy XI a XIII wiekiem,bo na koronacji Władysława Jagiełły śpiewano ją już powszechnie zgodnie zobyczajem przodków. Rozważając czas powstania Bogurodzicy trzeba wiedzieć, że wzorzec motywu deesis dotarł do Polski, gdzie najdawniejszym dziś jego przykładem jest fresk w Tumie pod Łęczycą pochodzący sprzed 1161 r.
O dużej popularności pieśni świadczy dołączanie do jej pierwotnego tekstu licznych strof dodatkowych (w jednym z przekazów szesnastowiecznych utwór liczy ich aż 22), które jednak nie mają z nią ani związku treściowego, ani wersyfikacyjnego. Proces ten rozpoczęty około 2 poł. XIV w. trwał do początku XVI stulecia. Jednak tylko dwie pierwsze zwrotki kończące się refrenem Kyrie eleison są najstarsze.