Analiza wiersza "Do króla" Ignacego Krasickiego
Warto przeczytać: {ln: jak analizować wiersz (i interpretować)?} oraz {ln: Środki poetyckie}
Nadawcą w tekście "Do króla" jest typowy szlachcic. Krytykuje on króla, stawia mu zarzuty :
-jest za dobrym władcą, zbyt wyrozumiały, za mało doświadczony, za mądry, że jest polakiem, jest za młody.
Oskarża go również o to, że nie jest królewskiego pochodzenia a mimo to został królem.
Te bezsensowne i bezpodstawne zarzuty stawiane królowi tak naprawdę ośmieszają i negują sarmacką
szlachtę. Ukazują szlachte ze strony fałszywej, obłudnej, chciwej i nieszczerej.
Obiorcą jest ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski.
Krytykowane są jego zalety. Tak naprawdę król jest władcą dobrym, sprawiedliwym, poczciwym,
sprzyjającym państwu, jego rozwojowi. Pochłania go chęć reformacji państwa.
W tekście pojawiają się także środki stylistyczne:
*apostrofy
*pytania retoryczne
*przerzutnie
*wykrzyknienia
*epitety
*wyliczenia
*persyflaż-wypowiedź ukrywająca kpinę i szyderstwo pod pozorami uprzejmości i powagi
Postać Stanisława Augusta Poniatowskiego jest adresatem tej satyry dedukacyjnej która
jest pozornie sprzeczna z tym gatunkiem, ponieważ zarzuty kierowane w stronę króla-
-ukazują krytyke nadawcy odnoszącej się do sarmackiej szlachty.