Przyczyny zachowań nieasertywnych

Jest ich wiele. Mogą wynikać ze skrajnych postaw wobec siebie przejawiających się albo w samouwielbieniu, albo w odrazie. Najczęściej jednak przyczyny leżą w procesie socjalizacji. Ani w domu, ani w szkole kształtuje się nieasertywność wymagając uległości i nagradzając za takie zachowania. Już w wieku niemowlęcym człowiek jest nagradzany ciepłym głosem i uśmiechem za grzeczność. W domu dzieci powinny być posłuszne rodzicom i często powtarza się powiedzenia: dzieci i ryby głosu nie mają, nie chwal się, bo to nieładnie lub nie odzywaj się jak cię nikt nie pyta. Szkoła kiedyś używała przemocy fizycznej wobec asertywnych, dziś symbolicznej, by wymóc posłuszeństwo. W kościele uczy się nadstawiania drugiego policzka, że pokorni posiądą ziemię. W pracy często można usłyszeć, że trzeba znać swoje miejsce w szeregu. Słowem buntownicy w każdej sferze życia społecznego są karani i spotykają się z różnymi formami represji ze strony społeczeństwa. Ponieważ jako dorośli jesteśmy ukształtowani przez dom i szkołę w dorosłości czujemy się zobowiązani słuchać przełożonego we wszystkim, bywamy zbyt przerażeni, by bronić swoich interesów, nawet, gdy się nas krzywdzi i nie mamy poczucia własnej wartości, a także boimy się wygłaszania opinii. Najważniejsze jednak, że uczy się nas i wmawia nam, że nie jesteśmy wartościowi – niska samoocena ułatwia manipulowanie. Rozwijając u siebie asertywność należy pamiętać, że generalnie doświadczenia z dzieciństwa i szkoły przeszkadzają nam w życiu.