Poezja w dwudziestoleciu międzywojennym

Dwudziestolecie międzywojenne. Poezja dwudziestolecia

Grupy poetyckie i ruchy poetyckie w dwudziestoleciu międzywojennym

W 1915 r. S. Żeromski wygłasza odczyt „Literatura a życie polskie", którego główne założenia to:

1. trzeba uwolnić literaturę z obowiązków obywatelskich
2. ukazuje dotychczasowe ograniczenia:
1. dydaktyzm
2. policentryzm
3. trzeba zrezygnować z politycznych obowiązków, wyzwolić ją ze służby sprawie narodowej

Nowa rzeczywistość niepodległej Polski powoduje odrodzenie, poruszenie i wielkie bogactwo pomysłów na poezję. Poeci wiążą się w grupy, krystalizuje się kilka wyraźnych grup poetyckich, które wypracowały swój własny program poetycki.

Awangarda krakowska tzw. Awangarda I

Przedstawiciele:

1. Tadeusz Peiper,
2. Jan Brzękowski,
3. Jalu Kurek,
4. Julian Przyboś

Awangarda II zwana Awangarda lubelska

to ruch poetycki, nie grupa

1. Józef Czechowicz,
2. Żagary
1. Czesław Miłosz,
2. Jerzy Putrament,
3. A. Rymkiewicz,
4. Józef Zagórski

Ekspresjonizm

Jan Hulewicz

Formizm

Leon Chwistek

Futuryzm

Przedstawiciele:

1. Bruno Jasieński,
2. Aleksander Stern,
3. Aleksander Wat,
4. Stanisław Młodożeniec,
5. Tytus Czyżewski

Skamandryci

Przedstawiciele:

1. Julian Tuwim,
2. Kazimierz Wierzyński,
3. Jarosław Iwaszkiewicz,
4. Jan Lechoń,
5. Antoni Słonimski

więcej o Skamandrytach znajdziesz w artykule: Skamandryci - program poetycki