Cel łagrów w "Innym świecie" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego
Oficjalnieresocjalizacja, reedukacja, przecież praca uszlachetnia, dlatego skrzętnie ukrywano prawdę o łagrach, dlatego odwiedzającym stworzono iluzję ludzkich warunków w obozach pracy; ostatecznie ich celem było zadanie cierpień fizycznych i duchowych, po których następowała nieuchronna kara śmierci.
W łagrach praca była narzędziem tortur i mordu.
Śledztwo nie prowadziło do prawdy, nie prowadziło nawet do przyznania się do winy. W śledztwie zmuszano więźniów do uwierzenia we własną winę.
Więźniowie polityczni musieli zniknąć z rzeczywistości ZSRR na zawsze. Przedtem jednak trzeba ich było wykorzystać jak tylko się da.
Głód był wynikiem nadludzkiej pracy w nieludzkich warunkach i programowo niewystarczających posiłków.
Rodziny „politycznych” były represjonowane, skutecznie zmuszano je, by zerwały wszelkie więzi z więźniami. Cierpienie psychiczne było zatem nie tylko efektem braku wolności, tęsknoty, ale także odebraniem wszelkich wartości, celu w życiu i osamotnienia.
Męka moralna polega na odebraniu człowiekowi podmiotowości i pojmowaniu społeczeństwa („Powinniśmy umrzeć – my gnój ludzki, ”)
Łagrownicy to ludzie martwi za życia, poddani nieustannej reifikacji prowadzącej do dehumanizacji, którzy nigdy nie mieli opuścić obozów pracy.
Łagr jest miejscem selekcji i niszczenia słabszych więźniów (kotły). Przestępcy kryminalni stoją najwyżej w hierarchii i mają więcej praw niż niewinni ludzie (polityczni). Śmierć jest wszechobecna, jest codziennością (choroby, głód, cierpienia psychiczne). Samobójstwo w tym świecie jest aktem wolności i stanowienia o sobie. Ludzie są przyzwyczajeni do śmierci. Więźniowie pracują bardzo ciężko, często ponad siły, nie mogą sobie ufać i donoszą na siebie. Aby przetrwać trzeba wyrzec się uczuć, swoich wartości, a czy nadziei też?