Inny świat. Barak techniczny
Artykuł znaczenie pochodzenie i znaczenie terminu: barak techniczny (barak iteerowski).
Barak techniczny, barak iteerowski
„Nazwa »barak techniczny« wymaga jednak również krótkiego choćby wyjaśnienia".
ITR:
„inżeniersko-tiechniczeskije raboczije".
Barak techniczny. Lokalizacja:
„Mieścił się on w Jercewie na zakręcie ścieżki prowadzącej z naszego baraku na wartownię".
Mieszkańcy baraku technicznego:
„zamieszkany był wyłącznie przez więźniów, zatrudnionych w obozie według kwalifikacji zawodowych z wolności. Wśród szczęśliwych wybrańców losu przeważali inżynierowie i technicy z wyższym wykształceniem, ale nie brakło też paru humanistów, którzy w drodze wyjątku mieli prawo piastować podrzędne stanowiska w dziale administracji i gospodarki obozowej".
Wygląd baraku technicznego:
„Barak techniczny urządzony był znacznie przyzwoiciej niż wszystkie inne, z odstępami pomiędzy indywidualnymi pryczami i dwoma solidnymi stołami na skrajach".
Barak techniczny. Przywileje mieszkańców:
„Piszę »wybrańcy losu«, bo przydział do grupy technicznej dawał pewne przywileje mieszkaniowe, odzieżowe i żywnościowe, których pozbawieni byli - rzecz jasna - ludzie z wyższym wykształceniem, odesłani z braku odpowiednich wakansów do ogólnych baraków i na ogólne roboty".
„jego mieszkańcy otrzymywali poza nieprzemakalną kurtką z płótna żaglowego i parą prawdziwych butów juchtowych z cholewami".
„specjalny kocioł »iteerowski« (ITR - inżeniersko-tiechniczeskije raboczije), równy co do ilości »stachanowskiemu«, ale wzmocniony łyżką tłuszczu roślinnego i porcją surówki »cyngotnej«".
Barak techniczny. Obowiązki mieszkańców:
„Do »kotła iteerowskiego« przywiązany był w zasadzie cichy warunek sine qua non, od którego mogli się uchylić jedynie wybitni specjaliści nie do zastąpienia w swej dziedzinie - obowiązek donosu".
„Co środę wieczorem przychodziła do żony przystojna Rosjanka z grubą teczką, »starszyj lejtienant NKWD« Strumina, i niby ksiądz, przybyły do odległej wioski dla odprawienia cichej mszy, pozdrawiała wszystkich przechodzących więźniów uprzejmym »zdrawstwujtie«, które brzmiało jak »pochwalony«, aby w chwilę potem rozłożyć na stole w maleńkim pokoiku przylegającym do jednego z baraków swój przenośny konfesjonał".
Wysokie miejsce iteerowców w hierarchii więziennej:
„W ubogiej strukturze społecznej obozu »iteerowcy« byli więc arystokracją drugiego stopnia, ograniczoną w sprawowaniu władzy nad współwięźniami bardziej niż elita »urków«, która obsiadła organy wykonawcze, niemniej jednak wyniesioną wyraźnie przywilejami i stylem życia ponad szarą masę proletariatu niewolniczego - czymś w rodzaju najemnej inteligencji despotycznego reżimu wojskowego".
„Oczywiście wszyscy - nie licząc lejtnanta Armii Czerwonej Zyskinda, naczelnika więzienia wewnętrznego w zonie (izolatora), który dostał dwa lata za kradzież pieniędzy z kasy pułkowej - mieli wyroki dziesięcio- lub piętnastoletnie za działalność kontrrewolucyjną i z chwilą wybuchu wojny rosyjsko-niemieckiej zdublowani zostali na swoich stanowiskach przez tępych nieuków z wolności".
Wpływ wojny ojczyźnianej na los iteerowców:
„z chwilą wybuchu wojny rosyjsko-niemieckiej zdublowani zostali na swoich stanowiskach przez tępych nieuków z wolności".
Barak techniczny. Stosunek narratora:
„Muszę tu bowiem dodać, że człowiek zmęczony upiornym absurdem życia sowieckiego mógł znaleźć chwilę wytchnienia i odprężenia nerwowego tylko w baraku technicznym".