Inny świat. Barak chudożestwiennoj samodiejatielnosti
Artykuł znaczenie pochodzenie i znaczenie terminu: barak chudożestwiennoj samodiejatielnosti.
Barak chudożestwiennoj samodiejatielnosti
To jeden z baraków w Jercewie, opisany przez Gustawa Herlinga Grudzińskiego w powieści Inny świat.
Lokalizacja:
„Barak »chudożestwiennoj samodiejatielnosti« mieścił się w pobliżu kuchni".
Wygląd baraku:
„W dzień przedstawienia barak teatralny przybierał prawdziwie odświętny wygląd. Wszystkie ściany oblepione były kolorowymi wycinankami, między wiązaniami stropów i belek zieleniły się gałęzie jedliny, a deski podłogi aż się świeciły od czystości".
Zarządca baraku:
„Pieczę nad nim i nad wszystkim, co się w nim działo, sprawował naczelnik "kulturno-wospitatielnojczasti«, zwanej także w skrócie »kawecze«". Zobacz artykuł: Inny świat. Kawecze.
„Cała działalność »kawecze« sprowadzała się do wypożyczania książek z biblioteki obozowej i do urządzania przedstawień w baraku »chudożestwiennoj samodiejatielnosti«".
Funkcje baraku:
Barak tranzytowy:
„w okresach przepełnienia »pieriesyłki« służył również jako barak tranzytowy dla więźniów przechodzących z innych »łagpunktów« przez Jercewo".
Miejsce projekcji filmu Walc:
„Godzina ósma. Kino - wołał afisz. - Wielki walc. Barak chudożestwiennoj samodiejatielnosti".
Teatr, miejsce koncertu, przedstawienia:
„Przygotowywano zatem koncert, ale w obozie określało się wszystkie imprezy w baraku »chudożestwiennoj samodiejatielnosti« mianem »przedstawienie«".
Stosunek więźniów do baraku:
„Wśród zwolnionych od pracy Kunin znajdował zawsze dostateczną ilość ochotników do wycinania ozdób z kolorowego papieru i rozlepiania ich na ścianach baraku »chudożestwiennoj samodiejatielnosti«".
„opowiadali nam z przejęciem o wyglądzie »teatru«, prosili »lesorubów« o przyniesienie z lasu świeżych gałązek jodłowych, a robotników tartacznych o trociny do posypania podłogi".
„Więźniowie zdejmowali u progu czapki, otrząsali w sieni walonki ze śniegu i zajmowali kolejno miejsca w ławkach, pełni uroczystego skupienia i religijnej nieledwie czci. Potem widziało się już tylko długie szeregi ogolonych głów i szare węzły rąk zaplecione na kolanach".
„W drzwiach i pod wszystkimi ścianami stały również gromady więźniów, ławki bowiem nie mogły nigdy pomieścić wszystkich widzów".
Zasady obowiązujące w baraku:
„W baraku »chudożestwiennoj samodiejatielnosti« grzeczność była czymś obowiązującym, toteż spóźnionym kobietom ustępowano bez wahania miejsca w pierwszych rzędach ławek".