Raymond Rambert - charakterystyka bohatera

"Dżuma" Albert Camus

I. Najważniejsze wartości w życiu Raymonda Ramberta:

- ukochana kobieta:

Nie przyszedłem na świat, by pisać reportaże. Ale przyszedłem na świat żeby żyć z kobietą. Czy to nie naturalne?

- miłość:

Ja zaś mam dosyć ludzi umierających dla idei. Nie wierzę w bohaterstwo, wiem ,że jest  łatwe ,a zrozumiałem, że było zabójcze. Żyć i umierać dla tego ,co się kocha, tylko to mnie interesuje.

Wiem, że człowiek jest zdolny do wielkich czynów, ale jeśli nie jest zdolny do wielkiego uczucia, nie interesuje mnie.

-rodzinne miasto

- szczęście jednostki, które zamierza osiągnąć podczas pobytu w Oranie:

Dla Ramberta abstrakcją było to wszystko, co stawało na przeszkodzie jego szczęściu

- życie (Chciał uciec by nie zachorować. Bał się tej choroby. Bał się śmierci)

- następuje przewartościowanie w życiu bohatera, pomaga ludziom ,choć jak sam mówi nie zmieniło się tak do końca to co dla niego było ważne:

Rambert powiedział że się nad tym zastanawiał, że nadal wierzy w to, w co wierzył, ale byłoby  mu wstyd ,gdyby wyjechał.

- po chorobie i przewartościowaniu w hierarchii Ramberta na szczycie stawia dobro innych ponad swoje:

Tak – powiedział Rambert-  ale może być wstyd, że człowiek jest sam tylko szczęśliwy.

II. Motywy, które kierowały Raymonda Ramberta działaniem:

W pierwszej fazie po zamknięciu miasta:

- tęsknota za  sympatią, z którą łączyło go wielkie uczucie, o czym między innymi świadczy fakt nazwania ją żoną:

Zostawił żonę w Paryżu. Prawdę mówiąc, nie jest to żona, ale to wychodzi na jedno.

- tęsknota za rodzinnym Paryżem:

Obrazy, które najtrudniej było mu wówczas udźwignąć, przynajmniej tak mówił doktor Rieux, były obrazami Paryża. Pejzaż że starych kamieni i wody, gołębie z Palais-Royal i Gare du Nord i kilka innych miejsc w tym mieście, o którym nie wiedział, że tak je kocha, prześladowały Ramberta i nie pozwalały mu zabrać się do czegokolwiek określonego.

- czuje się zagubiony i samotny w Oranie:

Pośrodku pustej Sali Rambert wyglądał jak zagubiony cień i Reux pomyślał, ze jest to godzina, kiedy Rambert nie broni się przed rozpaczą.

- dążenie do osiągnięcia własnego dobra, nawet kosztem innych:

Ach, widzę- powiedział Rambert- zacznie pan mówić o służbie dla dobra ogółu. Ale na dobro publiczne składa się szczęście każdego z nas.

- strach przed śmiercią:

Nie wierzę w braterstwo , wiem, że jest łatwe, a zrozumiałem, że było zabójcze.

Po stopniowej przemianie:

- pomoc innym

- dotrwanie do końca dżumy

- opieka nad chorymi

- dążenie do osiągnięcia szczęścia innych

- spotkanie z ukochaną

III. Funkcje jakie pełni Raymond Rambert w Oranie:

-  jest dziennikarzem mieszkającym w Paryżu

- nie jest rodowitym mieszkańcem Oranu, lecz przebywa tam krótki okres w celu przeprowadzenia ankiety na temat warunków życia ludności arabskiej:

Nazywał się Raymond Rambert. Nisk  w sportowym ubraniu, o szerokich ramionach, twarzy zdecydowanej, oczach jasnych i inteligentnych, robił wrażenie człowieka, któremu życie służy. (…) Przeprowadzał ankietę dla wielkiego dziennika paryskiego o warunkach życia Arabów i chciał się poinformować o ich stanie sanitarnym.

- mimo swojego zawodu nie wykorzystuje sytuacji, taniej sensacji co udowadnia w rozmowie z Cottardem:

- W gruncie rzeczy to, co się dzieje, jest bardzo interesujące.

- Nie dla mnie – odparł Rambert.

- Rambert przyłącza się do oddziałów sanitarnych którym poświęca cały swój czas i energię:

Przez te dwa tygodnie Rambert pracował nie oszczędzając się, nieprzerwanie, z oczami niejako zamkniętymi, od świtu do nocy. Kładł się późno i spał ciężkim snem.

IV. Postawa Raymonda Ramberta wobec dżumy:

1. Zachowanie w czasie trwania dżumy:

a) W początkowej fazie epidemii:

- Gdy wybucha  epidemia chce uciec z miasta do lubej podejmując kroki  legalne:

Ponieważ miał rekomendacje(jego zawód daje ułatwienia), mógł dostać się do dyrektora gabinetu prefektury, któremu powiedział, że nic go z Oranem nie łączy, że nie jego rzeczą jest tu zostać, że znalazł się w mieście przypadkiem i że byłoby słuszne, gdyby pozwolono mu wyjechać.

- A następnie gdy takowe działanie nie przynosi skutku prosi doktora o zaświadczenie, że jest zdrowy, a  gdy spotyka się z odmową jest wzburzony:

(…) pan nie może rozumieć. Mówi pan językiem rozsądku, to dla pana abstrakcja.

- Próbuje nielegalnie opuścić miasto

-Więc to oznacza, że mam sobie radzić inaczej? A jednak opuszczę to miasto-ciągnął z rodzajem wyzwania.

- Zachowuje się bardzo egoistycznie i nie rozumie iż w takim położeniu co on jest bardzo wiele osób, które przebywają w Oranie czy tego chcą czy nie, odznacza się to wyraźnie w rozmowie z doktorem Rieux:

-Dlatego, że w tym mieście tysiące ludzi jest w tym samym położeniu, a mimo to nie można im pozwolić wyjechać(...)

- Ależ ja nie jestem stąd.

- Traktuje mieszkańców jak obcych i jest bardzo zaskoczony gdy lekarze zwracają się do niego o pomoc:

- Tarrou tak mówi, bo myśli, że pan mógłby nam się tu przydać.(…)

- Ja mógłbym się wam przydać?

b) W końcowym etapie zarazy:

-Rambert zmienia swoje zachowanie gdy dowiaduje się że doktor Rieux jest w podobnej sytuacji jak on tzn. daleko od swojej żony a pomimo to potrafi poświęcić swój czas chorym:

– Czy pan wie, że żona Rieux znajduje się w sanatorium, kilkaset kilometrów stąd?

Rambert okazał gestem zdumienie, ale Tarrou już nie było.

Nazajutrz o wcześniej godzinie Rambert telefonował do doktora.

- Czy zgodzi się pan, żebym pracował z wami, aż znajdę sposób opuszczenia miasta?

- Zaczął czuć się mieszkańcem i zrozumiał że dżuma to też jego problem:

Zawsze myślałem, ze jestem obcy w tym mieście i ze nie mam tu z wami nic wspólnego. Ale teraz, kiedy zobaczyłem to, co zobaczyłem, wiem że jestem stąd, czy chcę tego, czy nie chcę. Ta sprawa dotyczy nas wszystkich. 

2. Konsekwencje takiego podejścia do dżumy:

a) Po zamknięciu miasta:

- lekceważenie innych

- brak zrozumienia iż wielu ludzi jest w podobnej sytuacji co on

-oszukiwanie (gdy chce nielegalnie wydostać się z miasta)

b) W końcowej fazie dżumy

- zmiana postępowania i przewartościowanie swojego życia

- wyzbycie się egoizmu i chęć niesienia pomocy innym

- w czasie walki z dżumą bohater uczy się prawdziwych wartości

* wie co to braterstwo

* rozumie potrzeby chorych

* uczy się jak być prawdziwym człowiekiem

- spotkanie z narzeczoną

V. Podsumowanie charakterystyki Raymonda Ramberta

Rambert zmienia się podczas tych wydarzeń. Początkowo jest tylko gościem w mieście, dziennikarzem wykonującym swą pracę. Następnie czuje się obcy i chce uciec. Aż w końcu rozumie, że nie może być szczęśliwy wiedząc,  że inni ludzie cierpią a on im nie pomaga. Najlepiej o jego ewolucji, która się w nim dokonuje świadczy to, że gdy zaistniała możliwość wyjazdu Rambert z niej nie skorzystał a ponad to został w Oranie, gdzie hierarchia jego wartości się zmienia. Zmienił się zapewne w momencie poznania prawdy o rozłące Rieux z żoną z którym od tego czasu zaczyna się utożsamiać. Widzi że nawet podczas pomocy bliźnim może osiągnąć własne dobro nie krzywdząc przy tym innych ludzi.