Bohaterowie "Dżumy" A. Camusa
Bernard Rieux
w „Dżumie" Alberta Camusa kronikarz, narrator, lekarz, z mamą wszystko wydaje mu się łatwiejsze, za darmo leczy biednych (Joseph Grand), towarzyski i otwarty na ludzi, 35 lat, twarz kwadratowa, średni wzrost, mocne ramiona, ciemne oczy, wystająca szczęka, duży nos, czarne krótkie włosy, usta pełne i zawsze zaciśnięte, mocno opalony, zawsze ubrany w ciemne kolory, dynamicznie chodzi, nigdy nie nosi nakryć głowy, roztargniony za kierownicą, wygląda na zorientowanego w sytuacji, mocny psychicznie i odporny, ateista „on, Rieux, myśli, że tu przynajmniej jest na drodze prawdy, skoro walczy przeciw światu takiemu, jaki jest", broni ludzi, lekarz dla idei, tymczasowość zwycięstw „to nie powód, by zaniechać walki", pochodzi z biednej, robotniczej rodziny, więcej w: {ln: Bernard Rieux ' charakterystyce Bernarda Rieuxa}
Cottard
niedoszły samobójca, niewielki, korpulentny, płacze, nie lubi policji, cichy, zamknięty w sobie, nieufny, samotny, przedstawiciel firmy win i likierów, zdarzały mi się tajemnicze wypady, lubi oglądać filmy gangsterskie, ma liberalne poglądy („Wielcy zawsze zjadają małych"), co miesiąc wysyła siostrze 100 franków,
w czasie dżumy: uprzejmy, zaczął bywać w restauracjach i kawiarniach, często zaprasza Josepha Granda do restauracji, zaczął ostentacyjnie w publicznych miejscach czytać prawomyślny dziennik; rentier, ma powiązania z przedstawicielami orańskiego półświatka, sędzia Othon jest jego wrogiem nr 1, przed epidemią wezwano go do aresztu śledczego i nakazano być do dyspozycji, przewidywał, że po zakończeniu śledztwa zostanie aresztowany, ciążyła na nim jakaś sprawa z przeszłości, zdaniem Jeana Tarrou dogadzają mu dwie rzeczy dżuma (zna ten stan od dawna) i strach (teraz, gdy wszyscy się boją, jest mu go łatwiej znosić, niż w samotności), zaczął strzelać do ludzi, gdy otwarto bramy. Zobacz jeszcze: {ln: Cottard ' charakterystykę Cottarda}
Camps
zwrotniczy, bohater rozmowy tramwajarzy, którą podsłuchał Tarrou, grał na pistonie w orkiestrze, zmarł na dżumę niedługo po dozorcy
Castel
lekarz, z dżumą zetknął się w Chinach i 20 lat temu w Paryżu, jako pierwszy rozpoznaje epidemię i zdradza to Rieux, jest pewny swej diagnozy,
twórca serum, które pomogło zwalczyć dżumę,
to właśnie do niego powróciła żona mimo epidemii („Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa ci małżonkowie aż dotąd nie mieli pewności, czy są zadowoleni ze swego związku" - narrator deheroizuje ich miłość),
przeżył epidemię,
Michel
w „Dżumie" Alberta Camusa dozorca, uparcie twierdzi, że szczury w domu to czyjś kawał, poluje na żartownisiów, z Rieux jest w dobrych relacjach, pierwsza ofiara epidemii, zmarł w drodze do szpitala,
Othon
w „Dżumie" Alberta Camusa sędzia śledczy, ma synka, uprzejmy, lakoniczny, wysoki, miał syna Filipa, który zmarł na dżumę, córeczkę i żonę, zmarł na dżumę tuż po ogłoszeniu, że epidemia ustępuje.
Raymond Rambert
w „Dżumie" Alberta Camusa dziennikarz „wielkiego paryskiego dziennika", niski, atletycznie zbudowany, sportowe ubranie, bezpośredni, konkretny, w Paryżu ma narzeczoną, chce opuścić Oran, bo „nie jest stąd", prosił Rieux o zaświadczenie; za wszelką cenę chce opuścić Oran (najpierw korzysta z oficjalnych środków, potem ), bardzo zdeterminowany – dwukrotnie próbuje wydostać się z Oranu, grał w piłkę nożną – skrzydłowy, przystąpił do ochotniczych oddziałów sanitarnych namawiany przez Riuex i Tarrou, ale do czasu aż znajdzie drogę ucieczki z Oranu. Zobacz jeszcze: {ln: Raymond Rambert ' charakterystykę Raymonda Ramberta}
Jean Tarrou
w „Dżumie" Alberta Camusa młody, pali papierosy, ciężka sylwetka, masywna twarz, ma „wstręt do wyroków śmierci", organizuje ochotnicze oddziały sanitarne, werbuje do nich ludzi, w młodości nie miał poglądów, pochodzi z bogatej rodziny, jego ojciec był prokuratorem generalnym, w wieku 17 lat zobaczył ojca w pracy, w wieku 18 lat uciekł z domu, poznał biedę, walczył z karą śmierci („Nie chciałem być zadżumionym, tylko tyle"), walczył w wielu krajach w Europie stając po stronie słabszych, na Węgrzech był świadkiem rozstrzelania, chce wiedzieć jak stać się świętym bez Boga, umarł mając objawy obu dżum tuż przed otwarciem bram. Więcej: {ln: Jean Tarrou - charakterystyka ' Charakterystyka Jeana Tarrou}
matka Rieux
w „Dżumie" Alberta Camusa niewzruszona kobieta, mała, posiwiałe włosy, czarne łagodne oczy, w jej obecności dla Rieux wszystko wydaje się łatwiejsze, nie znamy jej imienia, pracowita kobieta
żona Rieux
w „Dżumie" Alberta Camusa, bez imienia, poważnie chora, choruje od roku, wyjechała na początku epidemii do górskiego kurortu, gdzie zmarła w trakcie trwania epidemii w Oranie
ojciec Paneloux
w „Dżumie" Alberta Camusa „uczony i wojujący jezuita", cieszy się poważaniem w mieście, okrągłe okulary, stały współpracownik „biuletynu Towarzystwa Geograficznego Oranu",, „porywczy i namiętny z natury", „nie skąpił przykrych prawd swemu audytorium" , pracował nad św. Augustynem i Kościołem afrykańskim, „obrońca ambitnego chrystianizmu", autor „odczytów o nowoczesnym indywidualizmie, przeciwnik „nowoczesnej wolnomyślności", rumieńce na policzkach, „średniego wzrostu, ale krępy", mocny, donośny głos, przystaje do oddziałów sanitarnych, w drugim kazaniu nakazuje czynić dobro, walczyć ze złem, poddać się próbie Boga, zmarł, ale nie wiadomo na co, trzymając krucyfiks. {ln: Paneloux ' Charakterystka ojca Paneloux}
Joseph Grand
w „Dżumie" Alberta Camusa biedny urzędnik, dawniej Rieux wyleczył go ze zwężenia aorty za darmo, ok. 50 lat, żółty długi wąs, wąskie ramiona, chude członki, uratował Cottarda, czuwał całą noc nad Cottardem, „trzeba sobie nawzajem pomagać". Pracował w biurze statystycznym na kontrakcie – liczył zgony i kopie przedstawiał Rieux, ur. w Montelimar, ma przytaczania rodzinnych powiedzeń, wieczorami piesze powieść, powieść pisze od 2 lat, nosi kapelusz, ma wielkie uszy, skromny, wysoki, szczupły, za wielkie ubrania (wierzył, że dłużej się będą nosić), brak zębów górnej szczęki, otrzymuje niską pensję (62 franki i 30 su), przyrzeczono mu awans na sekretarza, nie potrafił się domagać swoich praw (awans, podwyżka), nie umiał dobierać właściwych słów, nie umiał się wypowiadać, jest człowiekiem dobrym, rodzice zmarli mu kiedy był młody, do dziś wspomnienie śm. Rodziców wywołuje w nim smutek, odwiedza rodzinę we Francji (siostrzeńców i siostrę) co 2 lata. Chciał by jego dzieło było doskonałe. Prowadził statystyki ochotniczych formacji sanitarnych,
Miał żonę - Jeanne, ale zostawiła go po kilku latach małżeństwa. W Boże Narodzenie zachorował na dżumę. {ln: Joseph Grand ' Charakterystyka Josepha Granda}
Jeanne Grand
żona Josepha Granda, ale bieda, praca, zmęczenie doprowadziły do tego, że czując się przez lata niekochana w końcu opuściła swego męża
Richard
w „Dżumie" jeden z wybitniejszych lekarzy w mieście, to z nim Rieux konsultuje pierwsze przypadki dżumy, sekretarz syndykatu lekarzy, w trakcie narady u prefekta, to on decyduje, by podjąć środki zapobiegawcze, jakby epidemia była dżumą
stary astmatyk
kramarz, 75 lat, nie znosi zegarków – czas liczy garnkami grochu, od 25 lat leży w łóżku mimo, że nie musi, głosi sprzeczne poglądy, chce umrzeć jako starzec, cieszy się z tego, że zdychają szczury, dżuma go nie dotyka, jego stan poprawia się w czasie epidemii
Garcia
przedstawiciel orańskiego półświatka, pośrednik pomiędzy Cottardem i Raulem, pomaga Raymondowi Rambertowi opuścić Oran, kontaktuje go z Raluem
Raul
przedstawiciel orańskiego półświatka, nienagannie ubrany, wielki, silny, ciemny garnitur w prążki, kapelusz, blada twarz, brązowe oczy, zaciśnięte usta, mówi szybko i zwięźle
Gonzales
piłkarz – środkowy napastnik, przedstawiciel orańskiego półświatka, organizuje ucieczkę Raymonda Ramberta, człowiek „z końską głową",
Marcel i Luis
strażnicy współpracujący z orańskim półświatkiem, pomagają Raymondowi Rambertowi w ucieczce z Oranu