Postawy ludzkie wobec dżumy
"Dżuma" Albert Camus
Stosunek mieszkańców Oranu do epidemii - dżumy zmienia się, ewoluuje. Nie jest przesadą powiedzenie, że ludzie dojrzewają do tego, by zmierzyć się z dżumą, której obecności na początku nawet nie dopuszczają do siebie.
- mieli nadzieję, że zostaną oszczędzeni, traktowali ją jak gościa, „który powinien pewnego dnia odejść", byli przerażeni, do niczego nie czuli się zobowiązani,
- zaczęli się dostosowywać do warunków lub kombinowali jak uciec z więzienia
- gdy zdają sobie sprawę z tego, że dżuma to poważna sprawa, szukają rozkoszy
- godzą się z swoim losem, poddają się dżumie
- zmęczenie, rezygnacja i obojętność na dżumę
- „trzeba walczyć w taki czy inny sposób i nie padać na kolana"Rieux
- „Zło na świecie płynie niemal zawsze z niewiedzy" narrator
- „Wszyscy są tacy [lepsi] (...) Trzeba im tylko dać okazję" Tarrou
- „jedyny sposób walki z dżumą to uczciwość" Rieux do Ramberta
- „to prawda, że ludzie nie mogą się obejść bez ludzi" narrator
- „Kłamstwo jest zbyt męczące" Tarrou
- „Trzeba (...) próbować czynić dobrze" Paneloux II kazanie