Tomasz Judym jako pozytywista

Tomasz Judym - bohater pozytywistyczny

Główny bohater powieści Stefana Żeromskiego pt. Ludzie bezdomni to bohater modernistyczny, przykład młodopolskiego inteligenta, na którego składają się dwa pierwiastki: bohater romantyczny i bohater pozytywistyczny. Tomasz Judym to romantyk, bo ma wiele cech pochodzących z tej epoki. Judym to jednak także bohater pozytywistyczny.

Stefan Żeromski tak napisał o Tomaszu Judymie: „Chcę narysować tego chybionego pozytywistę". Bohater „Ludzi bezdomnych" z założenia ma więc wiele cech bohatera pozytywistycznego (Judym - pozytywista musi ponosić porażki). Podobnie obie epoki łączył w sobie Stanisław Wokulski w powieści B. Prusa pt. Lalka.

Tomasz Judym jako bohater pozytywistyczny:

1. wychował się i dorastał w epoce pozytywizmu (podobnie jak Stefan Żeromski);
2. utylitarne wykształcenie – zawód lekarza należy do najbardziej użytecznych;
3. przywiązanie do faktów i liczb – ujawnia się w trakcie wygłaszania referatu w Warszawie u dr. Czernisza;
4. praca u podstaw – realizuje założenia pracy u podstaw pomagając najuboższym;
5. praca organiczna – dostrzega potrzebę współpracy wszystkich grup społecznych – namawia lekarzy do strajku;
6. agnostycyzm – sprawy religijne, metafizyka go nie interesują.