Pulcheria Aleksandrowna Raskolnikow

Pulcheria Aleksandrowna – charakterystyka z cytatami

Fiodor Dostojewski: Zbrodnia i kara

Celem artykułu jest charakterystyka postaci Zbrodni i Kary Fiodora Dostojewskiego jaką jest: Pulcheria Aleksandrowna Raskolnikow.

Pulcheria Aleksandrowna Raskolnikow - charakterystyka

Pulcheria to matka Rodiona Romanowicza Raskolnikowa i Eudoksji Romanowny Raskolnikow.

Pulcheria Aleksandrowna - charakterystyka wstępna

Wdowa:

„Twój nieboszczyk ojciec dwa razy wysyłał swoje utwory do czasopism (…) - niestety, odrzucili!”

Pulcheria jest uboga:

„moja matka prawie nic nie ma”

Uważa, że ma ograniczone zdolności intelektualne:

„czytam mój drogi i oczywiście, niewiele z tego rozumiem”

Jest bardzo emocjonalna:

„Tu Pulcheria Aleksandrowna znowu nagle się rozpłakała.”

Jest wobec siebie bardzo surowa i niewiele wymaga od syna:

„A ja znowu! Nie przejmuj się głupią!”

Jest szczera wobec swoich dzieci:

„ja przed wami niczego nie skrywam.”

Czuje się staro:

„Proszę, co to znaczy egoizm starej kobiety.”

Zmarła w trakcie katorgi Raskolnikowa:

„Po dwóch tygodniach zmarła.”

Pulcheria Aleksandrowna - charakterystyka na podstawie relacji z Raskolnikowem:

Utrzymuje Raskolnikowa:

„Matka przysyłała mi przecież na opłacenie czesnego”

Cierpi z powodu zachowania Raskolnikowa:

„A matka, od wczoraj, to przez ciebie jest ledwo żywa.” Razumichin krytykuje zachowanie Raskolnikowa wobec matki.

Jest zdruzgotana obojętnością i unikami Rodiona:

„Jeśli z domu wychodzi, to znaczy jest zdrowy, a tylko o swojej rodzicielce zapomniał”

Raskolnikow powierza opiece Razumichina swoją matkę:

„ty będziesz ich ostoją. Powierzam je tobie, Razumichin,”

Jest troskliwa i opiekuńcza wobec Rodiona:

„myślisz może, że zaraz zacznę cię o wszystko wypytywać, swoim dawnym matczynym zwyczajem”

Pulcheria Aleksandrowna kocha Raskolnikowa:

„Usiądź, mój gołąbeczku, zmęczony jesteś, widzę to.”

Jest dumna z syna:

„ot, durna jestem, pomyślałam sobie, proszę, czym on się zajmuje, w tym tkwi rozwiązanie całej sprawy”

„w niedługim czasie staniesz się najwybitniejszym z ludzi, kto wie, może największym uczonym na świecie.”

Troszczy się o syna:

„zamartwiałam się patrząc jak chodzisz ubrany, w jakich warunkach mieszkasz oraz jak się odżywiasz.”

Bardzo kocha syna:

„Rodia, kochany, pierworodny”

Jest bardzo wyrozumiała wobec Raskolnikowa:

„Ty, Rodia, za bardzo nie bądź dla mnie zbyt pobłażliwy i zbyt wyrozumiały; znajdziesz chwilę czasu – przyjdź, nie znajdziesz – trudno, mogę zaczekać.”

Jest bardzo związana z Raskolnikowem:

„Uszczęśliwiłeś mnie teraz Rodia swoimi odwiedzinami”

Kiedy dowiaduje, od Raskolnikowa, że ten musi wyjechać, chce mu towarzyszyć:

„Mogę przecież z tobą pojechać, jak tylko będziesz chciał.”

Jest zrozpaczona rozstaniem z synem:

„Rysy jej twarzy zniekształciło przerażenie.”

„Przecież nie wyjeżdżasz na zawsze? Przyjdziesz jeszcze, prawda, że przyjdziesz jutro?”

„Matka Raskolnikowa rozchorowała się już na początku procesu.”

Rozstanie z Raskolnikowem wywołuje w niej chorobę:

„Choroba, na którą zapadła Pulcheria Aleksandrowna, była jakaś dziwna, najwyraźniej powstała na tle nerwowym i znamionowało ją swoistego rodzaju zmącenie władz umysłowych”

Wymyśla sobie własną wersję wydarzeń związanych z Raskolnikowem:

„stworzyła sobie historyjkę o wyjeździe Raskolnikowa gdzieś daleko, na krańce Rosji, w pewnej misji państwowej, dzięki której zyska pieniądze i sławę;”

Pulcheria Aleksandrowna - charakterystyka na podstawie relacji z Dunią:

Ma żal do córki, że Dunia często zostawia ją samą w mieszkaniu w Petersburgu:

„Często teraz z domu wychodzi i zostawia mnie samą.”

Wierzy w mądrość Dunii:

„Dunia jest mądrą osóbką, a ponadto zarówno mnie, jak i ciebie kocha...”

Cieszy się z małżeństwa, które zawarli Dunia z Razumichin:

„Pulcheria Aleksandrowna z radością pobłogosławiła związek Duni z Razumichinem”

Eudoksja Romanowna Raskolnikow szanuje matkę:

„Nie znaczy to, że twoja siostra nie odnosi się do mnie z poszanowaniem.”

Dunia kocha brata i matkę:

„Dunia jest mądrą osóbką, a ponadto zarówno mnie, jak i ciebie kocha...”

Pulcheria Aleksandrowna - charakterystyka na podstawie relacji z innymi bohaterami Zbrodni i kary

Obiecuje, że Sofia Siemionowna Marmieładow (Sonia) będzie dla niej jak córka:

„jak własną córkę będę ją traktować”

Dymitr Prokofiewicz Razumichin często odwiedza Pulcherię Aleksandrowną w wynajętym mieszkaniu w Petersburgu:

„chociaż Dymitr Prokofiewicz mnie odwiedza”