Dunia – charakterystyka z cytatami
Fiodor Dostojewski: Zbrodnia i kara
Celem artykułu jest charakterystyka postaci Zbrodni i Kary Fiodora Dostojewskiego jaką jest: Eudoksja Romanowna Raskolnikow - Dunia.
Eudoksja Romanowna Raskolnikow
Dunia to córka Pulcherii Aleksandrowny.
Jej brat to Rodion Romanowicz Raskolnikow.
Odrzuciła miłość, którą darzył ją Arkadiusz Iwanowicz Swidrygajłow.
Żona Dymitra Prokofiewicza Razumichina.
Dunia – charakterystyka wstępna
Jest guwernantką:
„Siostra, tylko przez zupełny przypadek, została wykształcona, ale będąc guwernantką stanie się zwykłym popychadłem.”
Eudoksja Romanowna Raskolnikow jest religijna:
„Chwała Bogu!”
Ma pogodne usposobienie:
„wzrok miała promienny i łagodny”
Pełna wdzięku:
„ona ma w sobie tyle wdzięku” według Arkadiusza Swidrygajłowa.
Cnotliwa panna:
„Eudoksja Romanowna jest jednak panną straszliwie, niesłychanie i niespotykanie cnotliwą.” Według Swidrygajłowa.
Ma dobre serce, staje w obronie słabszych, broniąc Paraszy przed Swidrygajłowem:
„zażądała ode mnie, bym zostawił nieszczęsną Paraszę w spokoju.”
Jest dumna:
„ale... duma nie pozwoliła jej zadać tego pytania”
Według Arkadiusza Swidrygajłowa jest piękna:
„bestyjko urodziwa”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z Marfą Pietrowną
Marfa Pietrowna nie znosiła Eudoksji Romanowny:
„Ale siostry pańskiej mimo wszystko ścierpieć nie mogła.” (wg Swidrygajłowa)
Według Swidrygajłowa Marfa Pietrowna polubiła Dunię:
„sama się zakochała (…) w pańskiej siostrze”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z Arkadiuszem Swidrygajłowem
Arkadiusz Swidrygajłow zakochał się w Duni od pierwszego wejrzenia:
„Gdy tylko ją zobaczyłem, od razu zrozumiałem, że przepadłem z kretesem!”
Marfa Pietrowna chciała zrazić Dunię do męża, dlatego:
„tyle tajemniczych i intrygujących rzeczy naopowiadała o mnie pańskiej siostrze”
Według Swidrygajłowa Dunia sama zbliżyła się do niego:
„Natychmiast spostrzegłem, że ptaszyna sama leci mi w sidła”
Dunia dała się naiwnie oszukać Swidrygajłowowi:
„udałem skruszonego i skonfundowanego, krótko mówiąc, całkiem nieźle odegrałem swoją rolę”
Dunia uwierzyła, że może uzdrowić duszę Swidrygajłowa:
„Zaczęły się więc nasze spotkania, sekretne rozmowy, moralne pouczenia, prośby i błagania, a nawet łzy”
Swidrygajłow uważa, że Dunia wyrządziła mu krzywdę:
„na wsi to pani bardziej zaszkodziła mnie, niż ja pani”
Eudoksja Romanowna Raskolnikow jest ostrożna w relacjach z Arkadiuszem Swidrygajłowem:
„Oświadczam panu, że dalej nie idę.”
Swidrygajłow szantażuje Dunię, wykorzystując jej miłość do brata:
„jest mi znany arcyciekawy sekrecik pani brata i całkowicie mam go w ręku.”
Arkadiusz Swidrygajłow wyznał miłość Dunii:
„Przecież ja także panią kocham... Kocham panią bezgranicznie.”
Arkadiusz Swidrygajłow uczył Dunię strzelania:
„Lekcje strzelania, których miałem zaszczyt udzielać pani na wsi, nie poszły, jak widzę na marne.”
Wie, że Arkadiusz Swidrygajłow jest zdolny do najgorszych rzeczy:
„zorientowałam się, do czego jesteś zdolny.”
Eudoksja Romanowna jest pewna, że Arkadiusz Swidrygajłow otruł Marfę Pietrowną:
„Tyś ją otruł! Sam mi napomykałeś; to ty mówiłeś mi o truciźnie... ty jeździłeś, by ją kupić... wszystko precyzyjnie sobie zaplanowałeś...”
Eudoksja Romanowna postrzeliła Arkadiusza Swidrygajowa:
„Kula musnęła mu skroń i utkwiła w ścianie za nim.”
Arkadiusz Swidrygajłow do końca wierzy w miłość Eudoksji Romanowny:
„Więc nie kochasz? (…) I... nie pokochasz? Nigdy? - szepnął z rozpaczą.”
Odrzuciła miłość Arkadiusza Swidrygajłowa:
„-Nigdy! - cicho odpowiedziała.”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z Rodionem Romanowiczem Raskolnikowem
Interesuje się losem brata:
„Dymitr Prokofiewicz zapewnił mnie, że żadne niebezpieczeństwo ci nie zagraża”
Nie wierzy w winę brata:
„Wiem, że ścigają cię i zadręczają z powodu jakiegoś niedorzecznego, nikczemnego podejrzenia”
Pociesza brata:
„niepotrzebnie tak bardzo mocno bierzesz to sobie do serca.”
Wybacza Raskolnikowi, że ją odtrącił:
„że nas odtrąciłeś nie mam do ciebie pretensji”
Oferuje swoją pomocną dłoń bratu:
„gdybym zdarzyło się coś i byłabym ci kiedykolwiek potrzebna...”
Według Pulcherii Aleksandrowny prawie uwierzyła, że Rodion zwariował:
„A przecież Dunieczka też mało nie uwierzyła”
Wierzy w uczciwość Rodiona Raskolnikowa:
„Z góry pana jednak uprzedzam, że panu nie uwierzę! Nie uwierzę!...” W trakcie rozmowy z Arkadiuszem Swidrygajłowem.
Nie radzi sobie z prawdą o morderstwie dokonanym przez Raskolnikowa, bardzo to przeżywa:
„Tę noc i Twoja siostra przeleżała nie zmrużywszy oka, co chwila tylko o tobie głośno do siebie mówiła, jakby majacząc.”
Bała się, że Raskolnikow popełni samobójstwo:
„Bo ja i Sofia Siemionowna tego najbardziej obawiałyśmy się!”
Cieszy się, że Raskolnikow nie popełnił samobójstwa:
„Widać, że wierzysz jeszcze w życie: Bogu dzięki, Bogu stokrotne dzięki!”
Sprzeciwia się idei Raskolnikowa:
„Wcale tak nie jest! Bracie, nie mów w ten sposób!”
Raskolnikow prosi siostrę o wybaczenie:
„Duniu, kochana! Jeśli jestem winien, wybacz mi.”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z matką (Pulcherią Aleksandrowną)
Dunia często zostawia matkę samą w mieszkaniu w Petersburgu:
„Często teraz z domu wychodzi i zostawia mnie samą.”
Eudoksja Romanowna Raskolnikow szanuje matkę:
„Nie znaczy to, że twoja siostra nie odnosi się do mnie z poszanowaniem.”
Kocha brata i matkę:
„Dunia jest mądrą osóbką, a ponadto zarówno mnie, jak i ciebie kocha...”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z Sonią
Cieszy się, że Sonia będzie towarzyszyła Raskolnikowi:
„Pociechą dla Duni było to, że patrząc na Sonię, miała pewność, że brat jej nie będzie sam”
Dunia – charakterystyka na podstawie relacji z Razumichinem
Według Raskolnikowa Dunia wie o miłości Razumichina:
„O tym, że ją kochasz nie mówiłem jej, bo przecież sama doskonale to wie.”
Eudoksja Romanowna według jej brata kocha Razumichina:
„Wiem również, że i ona może cię pokochać, jeśli już cię nie kocha.”
Raskolnikow powierza opiece Razumichina matkę i siostrę:
„ty będziesz ich ostoją. Powierzam je tobie, Razumichin,”
Dwa miesiące po zesłaniu Raskolnikowa wyszła za Razumichina:
„Dwa miesiące później Dunieczka wyszła za mąż za Razumichina. Ślub był cichy i smutny.”