Kolejny przejaw sentymentalnej postawy oświeceniowego poety jakim był Franciszek Karpiński, czyli "Dumy i elegie" napisane w języku polskim.
DUMY I ELEGIE |
|
DUMA |
Gdzie się podziały szczęśliwe lata naszej chwały, |
DUMA LUKIERDY, CZYLI LUDGARDY |
Powiejcie, wiatry, od wschodu! |
NA ODMIENIONE NADPRUCIE |
Prucie, w którego przeźroczystej wodzie... |
POWRÓT Z WARSZAWY NA WIEŚ |
Otóż mój dom ubogi! też lepione ściany, |
MYŚLI JESIENNE DO XIĄŻĘCIA ADAMA CZARTORYSKIEGO |
Tobie, Xiążę nad pochwały, |
O NIESZCZĘŚCIACH OJCZYZNY I RZEZI HUMAŃSKIEJ |
Pieszczone dzieci, gdy rozgniewały |
PIEŚŃ DZIADA SOKALSKIEGO W KORDONIE CESARSKIM |
Śladem bieda przyszła, śladem, |
NA DZIEŃ 3 MAJA 1791 |
Rzucajmy kwiat po drodze! |
ŻALE SARMATY NAD GROBEM ZYGMUNTA AUGUSTA, OSTATNIEGO KRÓLA POLSKIEGO Z RODU JAGIEŁŁÓW |
Ty śpisz, Zygmuncie! a twoi sąsiedzi... |
PRZECIW FANATYZMOWI |
Krzyż w jednej ręce, żelazo ma w drugiej, |
PIEŚŃ PRZYJACIELSKA PRZY KIELICHU |
Niechaj kto wzdycha do zbytków, |
PODRÓŻ Z DUBIECKA NA SKAŁĘ |
Z Dobiecka, gdzie Pan miejsca w dawnej swej dziedzinie... |
Spis pochodzi ze strony: