Inny świat. Trupiarnia, kostnica, słabostka
Artykuł znaczenie pochodzenie i znaczenie terminu: Trupiarnia.
Trupiarnia, kostnica, słabostka
Trupiarnia - nazwy:
„barak ten nosił nazwę »słabostki«, ale z większą dozą słuszności mówiło się o nim w obozie jako o »kostnicy« lub »trupiarni«".
Trupiarnia. Cel powstania:
„w samym pierwotnym zamierzeniu miała ona przypuszczalnie przywracać wycieńczonych więźniów do stanu względnej przydatności do pracy, a w praktyce spełniała taką rolę, jaką wyrażała jej żargonowa nazwa - kostnicy, domu przedpogrzebowego".
Ostatni etap pobytu w łagrze:
„Kresem wędrówki ziemskiej w obozie była Trupiarnia, duży barak położony między kuchnią a pomieszczeniem dla ciężarnych kobiet, do którego kierowano więźniów niezdolnych do pracy przed ostatecznym skreśleniem z listy żywych".
Tortura głodu:
„Trupiarnia bowiem oznaczała tylko zwolnienie od tortury pracy, nie przynosiła natomiast zwolnienia od męki głodu".
„tłum żebraków, oczekujący codziennie wieczorem przed kuchnią na rozdanie resztek zupy z kotłów, składał się przeważnie z mieszkańców Trupiarni".
„Racja żywnościowa - w przybliżeniu na poziomie »drugiego kotła«".
Warunki trafienia do Trupiarni:
„Więzień odchodził na podstawie orzeczenia lekarzy do Trupiarni, jeśli przestawał być »rabotiagą«, a stawał się »dochodiagą« - słowo, którego sens najlepiej oddaje »dogorywanie«".
„»Pelagrycy« nie wracali już nigdy do zdrowia; po wypisaniu ze szpitala przechodzili do baraku dla niepracujących, gdzie otrzymywali zmniejszoną porcję jedzenia i mogli całymi dniami leżeć bez ruchu na pryczach".
Trupiarnia. Zajęcia mieszkańców:
„Za dnia część więźniów wychodziła do zony w poszukiwaniu jedzenia lub do lekkich robót pomocniczych, a reszta leżała na pryczach, rozmawiając półgłosem, cerując ubrania, grając w karty, pisząc listy".
„Nie mieliśmy wprawdzie własnego »dniewalnego«, ale codziennie inny więzień szorował podłogę, mył stoły i ławki, przecierał szmatą szyby w oknach, palił w piecu i przynosił wodę".
„Czas, wlokący się nielitościwie wolno czas, i pustka bezcelowego oczekiwania napełniały barak atmosferą, w której wzbierająca stopniowo złość omal nie zrywała wszystkich tam sztucznej uprzejmości".
„Ludzie wracający do zdrowia chełpili się tym w sposób okrutny".
Opis Trupiarni:
„Trupiarnia różniła się swoim wyglądem znacznie od pozostałych baraków".
„Najbardziej uderzająca była w Trupiarni cisza".
„Mieszkało nas w Trupiarni około stu pięćdziesięciu; barak był widny, dobrze utrzymany, z odstępami pomiędzy pryczami co dziesiąte legowisko".
„Ale z nastaniem nocy w Trupiarni zapadała znowu martwa cisza, aby pęknąć nagle za ścianą snu jak wezbrany wrzód krzykami i majaczeniami, których ton bardziej był przejmujący, ostry i rozpaczliwy niż w zwykłych barakach. Trupiarnia tonęła w dusznym cieple oddechów, gorączkowym śnie i smrodzie ekskrementów".
Trupiarnia. Podział więźniów
„Powtórna selekcja lekarska (podobna do stosowanej w niemieckich obozach koncentracyjnych »wybiórki« starców i niedołężnych więźniów »do gazu") dzieliła więc mieszkańców Trupiarni na »słabosiłkę« i »aktirowkę«".
Słabosiłka
Zobacz artykuł: Inny świat. Słabosiłka
Aktirowka
Zobacz artykuł: Inny świat. Aktirowka