Rozprawka. Tragizm pokolenia polskiego w okresie zaborów na podstawie wiersza Adama Mickiewicza "Do matki Polki"
Zobacz plan tej rozprawki: Plan rozprawki. Tragizm pokolenia polskiego
W okresie kiedy tworzyli najwięksi nasi poeci, czyli w romantyzmie Polska od drugiego pokolenia nie miała własnej państwowości. Rozdarci między trzech zaborców Polacy nigdy nie pogodzili się z niewolą. Tworzyli patriotyczne organizacje, jak autor wiersza „Do matki Polki”. Kiedy nasiliła się agresja wobec Polaków wykazujących dążenia niepodległościowe duża część zagrożonych poetów musiała udać się na emigrację. Spotkało to też Mickiewicza. Wkrótce też wybuchło powstanie listopadowe i treść wiersza stała się aktualna.
Po klęsce pierwszego zrywu narodowego tragiczny los spotkał tysiące młodych Polaków. Wizja odzyskania niepodległości znacznie się oddaliła i następne pokolenia Polaków musiały zmierzyć się z tragicznym losem walczących o niepodległość. Julian Przyboś stwierdził, że „Do matki Polski” to najokrutniejszy wiersz w literaturze nie tylko polskiej. Cóż można powiedzieć matce, która widzi, że jej syn wykazuje wielkie zainteresowanie dziejami ojczystymi, historię wspaniałych walk oręża polskiego? Wiadomo że nie będzie mógł walczyć otwarcie z „honorem” lecz przyjdzie mu stosować podstępne nieetyczne metody, do czego zmuszają go okoliczności.
„ Bo on nie pójdzie, jak dawni rycerze utkwić zwycięski miecz w Jeruzalemie...”
Przyjdzie walczyć mu podobnie jak tytułowy bohater „Konrada Wallenroda”
Śmierć na polu bitwy w otwartej zbrojnej walce nie będzie dana temu pokoleniu.
„Syn twój wyzwany do boju bez chwały i do męczeństwa... bez zmartwychpowstania”
Wielu z bohaterów, którym udało się uniknąć szubienicy podzielili równie okrutny los, dożywotniej zsyłki na Sybir
„Wcześniej mu ręce okręcaj łańcuchem”
„Do taczkowego kaź zaprzęgać woza”
Zmarłych i zesłanych bohaterów nie będzie można opłakiwać otwarcie, musi im wystarczyć
„...za całą sławę krótki płacz kobiecy...”
Idea ojczyzny, pojmowana jako najwyższe dobro stawia przed człowiekiem obowiązki najcięższe. Tragizmem pokolenia żyjącego pod zaborami była katorga więzienna, męczeńska śmierć, zsyłki, życie w zniewoleniu. Bohaterowie wiersza poświęcają ojczyźnie wszystko: miłość, życie i honor. My, którzy korzystamy z dobrodziejstwa wyzwolonej niepodległości winniśmy pamiętać o bohaterstwie naszych przodków i przekazywać ich pamięć dalej. Powinniśmy być szczęśliwi że nie musimy żyć w tak tragicznych czasach.