„Tango" wobec tradycji literackiej.
Intertekstualności w "Tangu"
- „Tango" a dramaty o tematyce rodzinnej, np. „Powrót posła" J. U. Niemcewicza, „Moralność pani Dulskiej" G. Zapolskiej. Mrożek szydzi z wartości rodziny, patriotyzmu i moralności. Jeżeli obyczaje rodzinne wyrażają prawidłowości historyczno-socjologiczne, to „Tango" świadczy, że świat stanął na głowie.
- „Tango" a „Wesele" S. Wyspiańskiego: parodia chłopomańskich zabiegów (fascynacja Ali i Eleonory Edkiem), motyw tańca. Wesele i Tango – oba teksty prezentują krytyczny obraz inteligencji (aluzja do chocholego tańca).
- „Tango" a „Ferdydurke" W. Gombrowicza – wszystkie traktują o formie, konwencji. Ponadto S. Mrożek podjął pojawiające się w Ferdydurke sprawy: niedojrzałości bohatera, „nowoczesnej" rodziny, fascynującego prostaka.
- „Szewcy" Witkacego - groteskowa tragikomedia stanowi wzór kompozycyjny dla „Tanga" (technokraci oni z Szewców podobni są do Edka).
- Artur i Edek przypominają inna parę bohaterów: Hamleta i Fortynbrasa z „Hamleta" W. Szekspira. Śmierć Artura jest tak samo absurdalna, jak śmierć Hamleta.
- Artur przypomina romantycznych, prometejskich bohaterów-buntowników. Tyle, że Mrożek akcentuje niebezpieczny zalążek totalitaryzmu.
- Oczywiste są w „Tangu" aluzje polityczne, więc utwór trzeba zestawić ze „Zniewolonym Umysłem" C. Miłosza, prozą M. Hłaski, „Kartoteką" T. Różewicza i innymi.