"Lalka" B. Prusa. Florentyna - charakterystyka z cytatami.
Uboga kuzynka Izabeli Łęckiej
„Czarno ubrana kuzynka z wolna podniosła się z fotelu i cicho wyszła.” Informacja opisana przez narratora "Lalki" Bolesława Prusa.
Powierniczka Izabeli Łęckiej
"Wróciwszy do domu panna Izabela opowiedziała pannie Florentynie o wyścigowych przygodach". Informacja opisana przez narratora"Lalki" Bolesława Prusa.
"Około dziewiątej pan Tomasz, wbrew zwyczajowi, poszedł spać, a panna Izabela wezwała do swego pokoju na rozmowę kuzynkę Florentynę.
— Wiesz, Floro — rzekła siadając w półleżącej pozycji na szezlongu — powrócił Kazio Starski i jutro ma być u nas.
— Aaa!... — szepnęła panna Florentyna, jakby wypadek ten był już jej wiadomy. — Więc nie gniewa się?... — spytała akcentując ostatni frazes."
Przyjaciółka Izabeli Łęckiej
"Oto jest toaleta obiadowa; oto ubiory wiosenne dla panienek, panien, mężatek, młodych mężatek i ich matek; oto suknie wizytowe, ceremonialne, spacerowe; sześć nowych form kapeluszy, z dziesięć materiałów, kilkadziesiąt barw... Co tu wybrać, o Boże?... Niepodobna wybierać bez naradzenia się z panną Florentyną i z magazynierką..." Informacja opisana przez narratora "Lalki" Bolesława Prusa przedstawia myśli Izabeli Łęckiej.
Florentyna pomaga prowadzić dom Tomaszowi Łęckiemu
„już miesiąc, jak pieniądze na utrzymanie domu pożyczasz od Mikołaja...” Izabela Łęcka zwraca się do Florentyny.
Dobrze orientuje się w sytuacji finansowej Łęckich
„Ojciec nigdy nie zaciąga długów w mieście. Każdy wierzyciel przychodzi z pożyczką do domu i w gabinecie ojca dostaje kwit albo procent. Nie znasz go pod tym względem.” W rozmowie z Izabelą Łęcką o finansach domu, wie więcej o Tomaszu Łęckim niż jego córka.
Florentyna dobrze zna arystokrację i jej zwyczaje
„Znam to. Bohater sezonu. W zimie był takim pan Kazimierz, a przed kilkunastu laty nawet... ja”. Uboga kuzynka Łęckiej rozmawiając o fascynacji arystokracji Wokulskim z Izabelą.
"pamiętam sezony, kiedy nasz świat zachwycał się nawet cyrkowcami. Przejdzie i to." Słowa te wypowiada charakteryzowana bohaterka, rozmawiając o fascynacji arystokracji Stanisławem Wokulskim z Izabelą Łęcką.
Przywiązuje dużą wagę do etykiety
„o mało nie zemdlała”. Narrator opisuje przesadzoną reakcję bohaterki, gdy Stanisław Wokulski na obiedzie u Łęckich zaczął jeść rybę nożem i widelcem.
Jest opiekuńcza
„Blada z gniewu panna Izabela biegła do sypialni ojca. Zastąpiła jej drogę panna Florentyna.” Chroni Tomasza Łęckiego, gdy jest chory po licytacji kamienicy.
Bywa smutna
"Panna Florentyna uśmiechnęła się smutnie." Informacja opisana przez narratora "Lalki" Bolesława Prusa.
Bardzo dobrze poinformowana
"W parę zaś dni dowiedziała się pod wielkim sekretem od panny Florentyny, że baron nie odzyska swojej klaczy, gdyż kupił ją Wokulski…" Informacja opisana przez narratora "Lalki" Bolesława Prusa.
Jest bojaźliwa
"Pan musi mieć dużo zajęcia przy takim magazynie… — wtrąciła ubrana na czarno panna Florentyna i przestraszyła się jeszcze mocniej." Informacja opisana przez narratora "Lalki" Bolesława Prusa.
Taktowna
"zrobiła gest, jakby chcąc jeszcze coś powiedzieć, ale pohamowała się." Narrator "Lalki" Bolesława Prusa.
"Nie wypada mi tego czytać — szepnęła oddając list pannie Izabeli." Narrator "Lalki" Bolesława Prusa.
Florentyna sprzyja Stanisławowi Wokulskiemu
"Gdybyś za niego wyszła?... Naturalnie, powinszowałabym wam obojgu. Ale co na to powie baron, marszałek, Ochocki, a nade wszystko... Wokulski?...
Panna Izabela podniosła się gwałtownie.
— Moja droga, skądże znowu przychodzi ci do głowy ten... Wokulski?...
— Nie mnie on przychodzi do głowy (...) tylko przypominam sobie, coś mi mówiła jeszcze w kwietniu... że ten człowiek od roku ścigał cię spojrzeniami, że osacza cię ze wszystkich stron..."
Źródło: