W szkole na języku polskim poznaje się Franciszka Karpińskiego jako wybitnego przedstawiciela sentymentalizmu, czyli oświeceniowego nurtu zwiastującego nową epokę. Oto teksty, które w największym stopniu pozwalają na taką opinię.
|
SIELANKI I WIERSZE MIŁOSNE |
|
DO JUSTYNY. TĘSKNOŚĆ NA WIOSNĘ |
Już tyle razy słońce wracało... |
POŻEGNANIE Z LINDORĄ W GÓRACH |
Pódźmy na koniec smutnego Kluczowa. |
ROZSTANIE SIĘ MEDONA |
Rzucając trzodę i dawne koszary, |
KORYDON SMUTNY NA ŚMIERĆ PALMIRY |
Korydon dopadł pożądanej ciszy, |
LAURA I FILON |
Już miesiąc zeszedł, psy się uśpiły, |
PASTERZ DO OWIECZKI STRACONEJ |
Na te bezdroża, owco ulubiona, |
NICE DO NIESTATECZNEGO |
Już wiosna kończy odmiany, |
DO MOTYLA |
O jakież skrzydełka jego! |
DO SKOWRONKA |
Skowronku, cóż cię tak rano zbudziło? |
PIEŚN PASTERSKA DO ZOSI |
W Zosi wszystkie me żądze, |
MAZUREK |
Dobranoc, Jacenta, |
PRZYPOMNIENIE DAWNEJ MIŁOŚCI |
Potok płynie doliną, |
PIEŚŃ MAZURSKA |
Dla hożej swojej żony... |
SZCZĘŚCIE PRZY DORYDZIE |
Kiedy ja usiędę koło mej Dorydy, |
DO MOJEJ PRZYSZŁEJ |
Ty, co mym będziesz przywarom ulegać... |
JUŻ JA NIE TEN |
Lata moje ustąpiły, |
Spis pochodzi ze strony: