Strona 4 z 5
3. Styl uczenia się kinestetyka - dotyk i działanie
Kluczowa dla kinestetyka jest inteligencja kinestetyczna, najlepiej rozwinięta występuje u: aktorów, budowniczych, chirurgów, kierowców wyścigowych, lekkoatletów, mechaników, mimów, nauczycieli wychowania fizycznego, sportowców, tancerzy, trenerów sztuk walki, wynalazców.
Charakterystyka stylu uczenia się kinestetyka
- Kinestetyk uczy się przez ruch, wrażenia skórne (dotyk, nacisk, temperatura), wykonywanie i bezpośrednie zaangażowanie. Pamięta to, co zrobił, a nie to, co zobaczył, czy usłyszał. Ma istotnie ograniczoną wyobraźnię. Wyobraźnię uruchamia ruch, nie rejestrują wizualnej i słuchowej części prezentacji. Żeby utrzymać uwagę, musi często zmieniać pozycję ciała i się poruszać. Myślenie przychodzi mu łatwiej, gdy pozostaje w ruchu. Swoje problemy rozwiązuje, będąc aktywnym fizycznie, choćby manipulując jakimś drobnym przedmiotem.
- Czytanie nie jest ulubionym zajęciem kinestetyka. Do zniesienia są teksty krótkie i mające wartką akcję. Podczas czytania wierci się i porusza. Kinestetyk często ma trudności z ortografią; musi napisać słowo, aby upewnić się co do poprawnej pisowni. Na początku bardzo szybko uczy się pisać, jednak gdy litery maleją i odległości między nimi maleją, wyniki nauki pisania pogarszają się.
- Kinestetyk często jest impulsywny; kiedy się ucieszy, chętnie podskoczy z zadowolenia; kiedy ma dobry humor, chętnie się przytula i lubi dotykać. Gdy kinestetyk wpada w złość, potrafi tupać, szturchać, rzucać przedmiotami i żywo wymachiwać rękami. Jego reakcje są zazwyczaj błyskawiczne. Nie jest odporny na wpływ otoczenia.
- Podczas słuchania i mówienia żywo gestykuluje. Kinestetyk nie nadaje się na powiernika, bo jest kiepskim słuchaczem. Kiedy zmusza się go do dłuższego słuchania, szybko traci zainteresowanie. Kiedy bierze udział w rozmowie stoi blisko swojego rozmówcy.
- Mimo stosunkowo sporej dbałości o wygląd kinestetyk szybko przestaje wyglądać schludnie. Daje tu znać o sobie jego ruchliwa natura.
- Na muzykę żywo reaguje ruchem, preferuje jednak rzeźbę, gdy może jej dotknąć. Z reguły sztuka nie wywołuje u niego dużych emocji i nie lubi o niej rozmawiać.
- Język kinestetyka wygląda następująco:
- trzeba nim potrząsnąć
- gładko poszło
- to jest ciężkie do zrozumienia
- to mi leży na wątrobie
- ciepłe słowa
- nie bądź taki miękki
- szorstko się z nim obszedł
- gorąca dziewczyna
- on jest taki chłodny
- śliski temat
- bądź twardy
- mam związane ręce
- muszę się z tego wyplątać
- to nierówny pojedynek
- chropowaty głos
- trzymaj rękę na pulsie
Ten typ inteligencji przydaje się na lekcjach wychowania fizycznego, ponieważ kinestetyk często uprawia sport, odznacza się bardzo dobrą koordynacją i sprawnością ruchową, dobrym refleksem, prawidłowymi odruchami, doskonałym poczuciem równowagi i świetnie rozwiniętymi zdolnościami manualnymi oraz technicznymi; na każdej innej nie ułatwi uczenia się. Najgorzej radzi sobie na lekcji matematyki, fizyki i innych ścisłych przedmiotach. Na szczęście są jeszcze inne typy inteligencji, które w szkole się bardziej przydają.
jak się uczyć będąc kinestetykiem?
- Bądź aktywny, zgłaszaj się, angażuj w lekcję.
- Czytaj, biegnąc na bieżni.
- Czytaj, jadąc na rowerze.
- Ucząc, poruszaj się, tańcz, chodź, wybijaj rytm.
- Ucz się pisząc notatki, ściągi.
- Ucząc się odgrywaj sceny w wyobraźni.
- Ucząc się, żywo gestykuluj. Korzystaj z gestów, one pomogą Ci zapamiętywać i przypominać.
- Na lekcjach niestety nie możesz chodzić, tańczyć, ale postaraj się również wykorzystać ruch w nauce, np. bawiąc się długopisem lub innym niewielkim przedmiotem.
- Wyobrażaj sobie ruch, zachowanie bohatera, o którym czytasz.
- Naucz się języka migowego i ucz się migając.
- Naucz się alfabetu Braille'a i korzystaj z pomocy dydaktycznych dla niewidomych – to bardzo skuteczny sposób na naukę matematyki.
jak rozwijać inteligencję kinestetyczną?
- baw się w teatr;
- baw się klockami;
- układaj puzzle;
- majsterkuj;
- odgrywaj materiał do nauczenia, działaj;
- wyobrażaj sobie, że jesteś rzeczą, o której się uczysz;
- powtarzaj wiedzę w trakcie biegania, pływania, spaceru, tańca;
- rób sobie wycieczki;
- tańcz;
- ucz się w ruchu;
- ucz się, klaszcząc, pstrykając palcami, przytupując, skacząc, wspinając;
- uprawiaj różne dyscypliny sportowe;
- zmieniaj pozycję i rób sobie częste przerwy;
- w nauce przedmiotów ścisłych korzystaj z modeli, pomocy naukowych, którymi możesz manipulować;
- stosuj ćwiczenia fizyczne:
- żonglerka (pobudza współpracę między obiema półkulami)