Biblia ukazuje negatywny obraz człowieka
Przykładowa rozprawka o negatywnym obrazie człowieka w Biblii. Napisana na podstawie planu: Plan rozprawki. Biblia ukazuje negatywny obraz człowieka. Możesz znaleźć też jej ćwiczenie notatki syntetyzującej z tym tekstem: Notatka syntetyzująca - ćwiczenie: Rola Biblii w życiu człowieka, Notatka syntetyzująca - ćwiczenie: Natura człowieka w Biblii.
Biblia ukazuje negatywny obraz człowieka
Biblia jest księgą, która od tysiącleci opisuje losy człowieka, jego relację z Bogiem i światem. To tekst nie tylko religijny, ale też głęboko filozoficzny — zadający pytania o sens życia, wolność i moralność. Choć ukazuje wiarę i miłosierdzie, równie często przedstawia człowieka jako istotę słabą, skłonną do grzechu i nieposłuszeństwa. Uważam, że Biblia pokazuje człowieka w sposób negatywny, jako istotę nieustannie upadającą, której słabość, pycha i egoizm prowadzą do cierpienia. Człowiek w biblijnym świecie potrzebuje Boga, bo sam z siebie nie potrafi oprzeć się złu.
Już w pierwszej księdze Biblii, w opowieści o grzechu pierworodnym, człowiek okazuje się nieposłuszny swojemu Stwórcy. Adam i Ewa łamią Boży zakaz, kierując się ciekawością i pragnieniem władzy nad dobrem i złem. Ich czyn jest przejawem pychy i braku zaufania do Boga. W konsekwencji tracą raj, harmonię i nieśmiertelność. Ten epizod pokazuje, że człowiek jest słaby wobec pokusy i często wybiera zło, mimo że zna jego skutki. Biblijny upadek pierwszych ludzi symbolizuje naturę całej ludzkości — skłonność do grzechu, która wciąż powraca w kolejnych historiach.
Kolejnym dowodem na negatywny obraz człowieka jest opowieść o Kainie i Ablu. Dwaj bracia składają ofiary Bogu, lecz tylko ofiara Abla zostaje przyjęta. Zazdrość Kaina przeradza się w nienawiść, a następnie w pierwszy w historii mord. Człowiek zabija brata, którego powinien kochać — z tego wynika, że zło tkwi głęboko w ludzkim sercu. Biblia ukazuje tu, jak uczucia takie jak zawiść czy gniew mogą zniszczyć więź między ludźmi i doprowadzić do tragedii. Kain, potępiony i odrzucony, staje się symbolem człowieka, który sam siebie oddala od Boga.
Zło i zepsucie moralne ludzi doprowadzają także do katastrofy w opowieści o potopie. Według Księgi Rodzaju Bóg postanawia zniszczyć ziemię, ponieważ „zło człowieka było wielkie na ziemi”. To dramatyczny przykład konsekwencji ludzkiej grzeszności — ludzie odrzucili Boże prawo, żyli w przemocy i niesprawiedliwości. Jedynie Noe, człowiek sprawiedliwy, ocalał dzięki wierze i posłuszeństwu. Historia potopu jest przestrogą, że ludzka natura, gdy nie jest kierowana sumieniem, prowadzi do samozagłady. Pokazuje też, że Bóg karze zło, ale daje szansę na odnowę.
Słabość człowieka ujawnia się również w Księdze Wyjścia, w epizodzie z kultem złotego cielca. Gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj, otrzymując od Boga Dziesięć Przykazań, lud Izraela szybko zapomniał o przymierzu i stworzył sobie bożka z metalu. Mimo że doświadczyli wcześniej cudu wyjścia z Egiptu, ludzie zwątpili w Boga i oddali cześć własnemu dziełu. Ten czyn jest symbolem duchowej niestałości człowieka, jego skłonności do zapominania o dobru i ulegania pokusom materializmu. Biblia ukazuje w tym wydarzeniu, że człowiek często wybiera łatwą drogę — wiarę w to, co widzialne i wygodne — zamiast zaufania Bogu. Grzech bałwochwalstwa staje się obrazem ludzkiej niewierności i braku konsekwencji w wierze.
Pesymistyczny, ale zarazem głęboko prawdziwy obraz człowieka przedstawia Księga Koheleta. Jej autor, mędrzec i obserwator świata, dochodzi do wniosku, że „wszystko jest marnością”. Człowiek w jego oczach jest bezsilny wobec przemijania, nie potrafi zapanować nad losem i często żyje bezrefleksyjnie, goniąc za zyskiem i przyjemnością. Kohelet dostrzega ludzką pychę i niesprawiedliwość: jedni cierpią mimo niewinności, inni prosperują mimo zła. Ten gorzki realizm nie wynika z braku wiary, lecz z głębokiego zrozumienia ludzkiej natury. Człowiek nie jest wszechmocny ani doskonały — jego życie pełne jest błędów, złości i rozczarowań.
Wreszcie Nowy Testament także ukazuje słabość człowieka. Judasz zdradza Jezusa za trzydzieści srebrników, Piotr trzykrotnie się Go zapiera, a tłum, który jeszcze niedawno wołał „Hosanna!”, później krzyczy „Ukrzyżuj!”. Te wydarzenia dowodzą, że człowiek jest chwiejny, łatwo ulega lękowi i pokusie. Nawet najbliżsi uczniowie Jezusa nie potrafią zachować wierności. Biblia nie osądza ich wprost, ale przypomina, że każdy człowiek nosi w sobie skłonność do zdrady i tchórzostwa.
Podsumowując, Biblia ukazuje człowieka przede wszystkim jako istotę słabą i grzeszną. Od Adama i Ewy po Judasza człowiek wciąż popełnia te same błędy: buntuje się przeciw Bogu, ulega pokusie, krzywdzi bliźnich. Choć Bóg nie przestaje go kochać, ludzka natura jawi się jako niedoskonała i nieustannie zagrożona złem. Ta wizja może wydawać się pesymistyczna, ale jest niezwykle cenna — uczy pokory, refleksji i odpowiedzialności. Znajomość Biblii pozwala zrozumieć, że słabość jest częścią ludzkiego losu, a świadomość zła może prowadzić do dobra. Dzięki temu lepiej rozumiemy samych siebie i świat, w którym żyjemy.
Źródła:
– https://cke.gov.pl/
– Biblia - mapa myśli