Oświecenie. Sztuka oświecenia
Sztuka oświecenia: malarstwo oświecenia, rzeźba oświecenia.
Koniec wieku XVII to powrót do teorii klasycznej w malarstwie. Klasycystyczna sztuka podejmowała wielkie tematy, a za takie uznawane były sceny religijne, historyczne, mitologiczne i alegoryczne. Uwagę skupiano przede wszystkim na człowieku widzianym przez pryzmat antyku.
Nicolas Poussin
Obrazy Nicolasa Poussina, m.in. „Święta Rodzina na schodach" czy „Św. Jan na Patmos" pokazywano i studiowano w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby jako ideały klasycyzmu. Zarówno w ukazywaniu człowieka, jak i przyrody Poussin pozostał wierny klasycznemu postulatowi idealizacji i wyboru elementów najpiękniejszych.
Claude Lorrain
Klasycyzm oddziałał również na czołowego pejzażystę francuskiego Claude'a Lorraina. Wprowadził motyw słońca prześwitującego przez mgłę oraz grę refleksów świetlnych na tafli wody, np. w obrazie „Wylądowania Kleopatry w Tarsos" Natomiast z innego dzieła tego twórcy – „Krajobraz z Hagar i aniołem" inni malarze uczyli się, jak wyrazić konieczną na płótnie zgodność tematyki i nastroju.