B. Prus: Lalka. Tomasz Łęcki - charakterystyka bohatera
Wygląd Tomasza Łęckiego
„był to sześćdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Nosił nieduże wąsy białe i do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne oczy, postawę wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili: oto musi być pan z panów." Narrator prezentując bohatera.
Tomasz Łęcki był światowcem
„Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim." Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa.
Tomasz Łęcki należy do znakomitego rodu
„pan Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa.
Kiedyś Tomasz Łęcki był bogaty
„Ojciec jego jeszcze posiadał miliony, a on sam za młodu krocie". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa.
Tomasz Łęcki utracił majątek
„część majątku pochłonęły zdarzenia polityczne" - prawdopodobnie uwłaszczenie.
„resztę - podróże po Europie i wysokie stosunki" - żył ponad stan, wydawał więcej niż zarabiał.
Tomasz Łęcki to tracjusz
„pan Tomasz postradał nie tylko swój majątek, ale nawet posag panny Izabeli" Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa.
Wraz z majątkiem kurczyło się również życie towarzyskie Tomasza Łęckiego
„pan Tomasz nie ruszał się z Warszawy, za mało mając już pieniędzy, ażeby błyszczeć na dworach". Narrator relacjonuje upadek rodu;
„zupełnie wycofał się z towarzystwa". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa.
Tomasz Łęcki to mitoman
„Myśli i uczucia plątały mu się w dziwny sposób. Czasem wyobrażał sobie, że jest otoczony siecią intryg, z której wydobyć go może tylko Wokulski. To znowu, że jest ciężko chory i że tylko Wokulski pielęgnować by go potrafił. To znowu, że umrze zostawiając zubożałą i od wszystkich opuszczoną córkę, którą zaopiekować by się mógł tylko Wokulski." Narrator przedstawia stan ducha bohatera po odwiedzinach Stanisława Wokulskiego po licytacji.
Tomasz Łęcki jest słaby
„Zaczął płakać. " Narrator opisuje zachowanie bohatera w rozmowie z córką po licytacji kamienicy.
Tomasz Łęcki ma kłopoty z sercem
„My, apoplektycy, niekiedy bardzo blisko ocieramy się o śmierć... " Bohater w rozmowie z córką po licytacji kamienicy.
Krewne Tomasza Łęckiego to Hortensja z Łęckich i Joasia z Łęckich
„Bo nie Joasia ani Hortensja, ani nikt... " które nie mogłyby się zaopiekować Izabelą Łęcką, bo nie można im ufać.
Tomasz Łęcki boi się lekarzy
„Niechbym się tylko wdał w doktorów, a z pewnością bym nie żył... " Bohater w rozmowie z córką po licytacji kamienicy.
Tomasz Łęcki nie kochał swojej żony - jest wdowcem
„Tomasz Łęcki, płakał... On, z którego oczu od śmierci matki nie stoczyła się ani jedna łza... " - Izabela po rozmowie z ojcem w sprawie zlicytowanej kamienicy.
Tomasz Łęcki ma złe zdanie o arystokracji
„A co do naszych (...) zapewniam cię, że gdy usłyszą, kto u mnie bywa, ani jednego nie zabraknie w salonie." Arystokracja naśladuje swoje zachowania i lubi ważnych ludzi.
Tomasz Łęcki to marzyciel
„On wiecznie w złudzeniach". Według hrabiny, która rozmawia z Izabelą Łęcką.
Tomasz Łęcki nie ma pojęcia o finansach
„Wokulski uśmiechnął się z finansowej naiwności pana Tomasza" Narrator opisuje reakcję Wokulskiego na pomysły Tomasza Łęckiego.
„Papo coraz słabszy. Płacze po kilka razy na dzień i byleśmy porozmawiali pięć minut sami, robi mi wymówki, wiesz za kogo!... Nie uwierzysz, jak mnie to rozstraja." Izabela Łęcka pisze o ojcu w liście do Kazimiery Wąsowskiej.
Tomasz Łęcki umiera. Do śmierci doprowadza go Izabela Łęcka swoimi decyzjami
„marszałek, zazdrosny o inżyniera, zaprzestał konkurów i wyniósł się na Litwę w sposób tak demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina dostały spazmów, a poczciwy Łęcki nawet nie kiwnąwszy palcem umarł na apopleksję..." Julian Ochocki opowiada Ignacemu Rzeckiemu.
Źródło: