Molier: Świętoszek - opracowanie lektury

• Walery prosi Elizę o wierność i potwierdzenie miłości.
• Eliza przyznaje, że kocha Walerego, ale boi się gniewu Harpagona.
• Walery wyjaśnia, że chce zdobyć łaskę Harpagona sprytem.
• Walery przypomina, że już służy Harpagonowi jako rządca, aby zyskać jego zaufanie.
• Walery mówi, że chwali skąpstwo Harpagona celowo, aby go ułaskawić.
• Eliza prosi Walerego o ostrożność, bo Harpagon jest podejrzliwy.
• Kleant mówi Elizie, że chce się zwierzyć.
• Kleant wyznaje Elizie, że kocha Mariannę.
• Kleant dodaje, że Marianna opiekuje się chorą matką i żyje skromnie.
• Kleant przyznaje, że ukrywa miłość do Marianny przed Harpagonem.
• Eliza obiecuje bratu pomoc w obronie jego uczucia.
• Harpagon wyrzuca Strzałkę i przeszukuje mu kieszenie z podejrzenia o kradzież.
• Strzałka zaprzecza i nazywa Harpagona „arcyhultajem” i „urodzonym wisielcem”.
• Harpagon wyjawia w monologu, że ma szkatułkę z dziesięcioma tysiącami talarów.
• Harpagon mówi, że zakopał szkatułkę w ogrodzie i wciąż boi się złodziei.
• Harpagon niepokoi się, czy dzieci nie słyszały wyznań o szkatułce.
• Harpagon udaje, że jego słowa były żartem.
• Harpagon oznajmia, że sam chce poślubić Mariannę.
• Harpagon postanawia wydać Elizę za Anzelma bez posagu.
• Eliza protestuje i zapowiada, że woli śmierć niż taki ślub.
• Walery doradza Elizie uległość na pokaz i chwali władzę ojca przed Harpagonem.
• Harpagon powierza Waleremu pilnowanie posłuszeństwa Elizy.
• Walery prosi Elizę o pozorne posłuszeństwo i granie na zwłokę.
• Walery proponuje, by Eliza udawała chorobę dla odroczenia ślubu.
• Walery zapewnia Harpagona o czujności wobec Elizy i o gospodarności.
• Walery podkreśla potrzebę ostrożności, aby doprowadzić do ślubu z Elizą.
• Kleant prosi Strzałkę o pomoc w zaciągnięciu pożyczki przez pośrednika Simona.
• Strzałka skarży się na brutalne traktowanie przez Harpagona.
• Simon zjawia się z tajemniczym wierzycielem dla Kleanta.
• Kleant odkrywa, że wierzycielem jest Harpagon.
• Kłótnia ojca z synem o pieniądze i rozrzutność.
• Harpagon grozi Kleantowi wydziedziczeniem za marnotrawstwo.
• Kleant zarzuca ojcu bezduszność i skąpstwo.
• Frozyna zachwala Mariannę jako skromną i niedrogą w utrzymaniu dla Harpagona.
• Harpagon dopytuje o posag i koszty małżeństwa.
• Frozyna obiecuje przekonać matkę Marianny do ślubu z Harpagonem.
• Frozyna domaga się wynagrodzenia za swatanie, a Harpagon odmawia zapłaty.
• Frozyna narzeka na skąpstwo Harpagona i zapowiada, że znajdzie inną drogę zapłaty.
• Harpagon rozkazuje urządzić skromną ucztę dla Marianny i jej matki.
• Harpagon nakazuje palić mało świec, żeby oszczędzić.
• Harpagon każe Elizie pilnować sreber podczas przyjęcia.
• Walery chwali oszczędność Harpagona, żeby zyskać jego przychylność.
• Harpagon drobiazgowo kontroluje przygotowania do przyjęcia.
• Harpagon wypytuje Kleanta o zdanie o Mariannie.
• Kleant odpowiada wymijająco, bo sam kocha Mariannę i nie chce się zdradzić.
• Kleant sondował plany ojca wobec Marianny i starał się je rozpoznać.
• Marianna przychodzi z Frozyną do domu Harpagona na spotkanie i ucztę.
• Kleant stara się być uprzejmy wobec Marianny i okazywać jej względy.
• Frozyna przypomina Mariannie, że Harpagon ją kocha i zabiega o jej rękę.
• Kleant szuka obecności przy Mariannie i stara się ją ośmielić.
• Harpagon niepokoi się o względy syna wobec Marianny i jest zazdrosny.
• Harpagon komplementuje Mariannę i podkreśla wartość skromności.
• Kleant wręcza Mariannie pierścień, podając, że to podarek od Harpagona.
• Marianna przyjmuje pierścień i dziękuje za prezent.
• Frozyna zachęca Mariannę do przyjęcia oświadczyn Harpagona jako rozwiązania bezpiecznego.
• Harpagon zapewnia, że po ślubie będzie oszczędnie i porządnie.
• Harpagon beszta Jakuba za rzekomą rozrzutność i grozi mu za „zbytki”.
• Kleant prosi Jakuba o pośrednictwo w rozmowie z Harpagonem o Mariannie.
• Harpagon przenosi szkatułkę z pieniędzmi do ogrodu i zakopuje ją ponownie.
• Kleant rozmawia z Harpagonem o Mariannie z udziałem Jakuba jako „pośrednika”.
• Jakub przekręca wypowiedzi i zaognia konflikt między ojcem a synem.
• Harpagon zostaje sam i dalej lęka się o bezpieczeństwo szkatułki.
• Eliza potwierdza Mariannie, że zna miłość Kleanta do niej.
• Eliza obiecuje pomoc w doprowadzeniu do szczęśliwego rozwiązania.
• Harpagon żąda od Kleanta zrzeczenia się Marianny na rzecz ojca.
• Kleant odmawia i stwierdza, że kocha Mariannę ponad wszystko.
• Harpagon grozi Kleantowi wyrzuceniem z domu i odcięciem środków.
• Kleant próbuje ugody finansowej z ojcem w sprawie Marianny i jest wyśmiany.
• Jakub znów pośredniczy i znów miesza w rozmowie, co zwiększa nieporozumienia.
• Strzałka dostaje się do skrytki w ogrodzie i wydobywa szkatułkę Harpagona.
• Strzałka przekazuje szkatułkę Kleantowi w ustronnym miejscu.
• Kleant sprawdza zawartość szkatułki i upewnia się, że to złoto ojca.
• Harpagon odkrywa zniknięcie szkatułki i wpada w rozpacz.
• Harpagon krzyczy „Złodzieje! Zabójcy! Sprawiedliwości!” i wzywa pomoc.
• Harpagon wzywa Komisarza i domaga się odnalezienia szkatułki.
• Komisarz chwali się doświadczeniem w łapaniu złodziei i zapowiada przesłuchania.
• Jakub w trakcie przesłuchania obciąża Walerego insynuacjami o kradzieży.
• Komisarz zapisuje zeznania Jakuba i szykuje się do aresztowania Walerego.
• Walery przy Komisarzu mówi, że jego „wina” to miłość do Elizy.
• Harpagon nazywa Walerego „dobrze urodzonym opryszkiem” i żąda surowości.
• Walery zapowiada ujawnienie swojego pochodzenia wobec Anzelma znającego Neapol.
• Walery oświadcza, że jest synem don Tomasza d’Alburci z Neapolu.
• Anzelm twierdzi, że don Tomasz zginął na morzu z rodziną podczas ucieczki po zamieszkach w Neapolu.
• Walery wyjaśnia, że ocalał jako siedmioletni chłopiec z pomocą służącego na hiszpańskim okręcie.
• Walery dodaje, że wychował go kapitan hiszpański i wprowadził do służby wojskowej.
• Walery mówi, że przybył tu tropem ojca i z miłości do Elizy dostał się do domu Harpagona jako rządca.
• Walery podaje dowody: rubinową pieczęć ojca, agatową bransoletę od matki i świadka Pedra.
• Marianna potwierdza historię i rozpoznaje w Walerem brata po szczegółach rodzinnych.
• Marianna opowiada o ocaleniu z rozbicia i niewoli u korsarzy razem z matką.
• Marianna wyjaśnia, że po latach niewoli wróciły do Neapolu, potem do Genui, i żyją teraz w niedostatku.
• Anzelm wyznaje, że jest don Tomaszem d’Alburci żyjącym pod nazwiskiem Anzelm.
• Anzelm tłumaczy, że przeżył rozbicie, sprzedał majątek, osiadł w tym mieście i ukrył nazwisko.
• Harpagon myśli już tylko o odzyskaniu dziesięciu tysięcy talarów.
• Harpagon obarcza Walerego podejrzeniem o kradzież na podstawie słów Jakuba.
• Walery oburza się na oskarżenie i prosi o rozsądek.
• Kleant ogłasza, że może zwrócić szkatułkę, jeśli otrzyma zgodę na ślub z Marianną.
• Harpagon pyta o stan szkatułki i boi się o „choćby szeląg”.
• Kleant zapewnia, że nic nie ruszono i że decyzja należy do Harpagona.
• Marianna oświadcza, że o jej ręce decyduje teraz ojciec, czyli Anzelm, który się właśnie ujawnił.
• Anzelm zgadza się na małżeństwo Walerego z Elizą i na małżeństwo Kleanta z Marianną.
• Anzelm proponuje pokryć wszystkie koszty obu ślubów i całej sprawy.
• Harpagon akceptuje oba małżeństwa w zamian za zwrot szkatułki w całości.
• Kleant oddaje ojcu szkatułkę i kończy spór o pieniądze.

Źródło: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/skapiec.html