Język polski: matura, egzamin, sprawdzian, wiedza i umiejętności

Eros i Psyche - mit grecki 

Mit o Psyche (plan wydarzeń), toposy literackie (motywy, tematy) oraz bohaterowie - z krótkim ich opisem, oto co znajdziesz w tym artykule. Znajdziesz tu plan wydarzeń mitu z mitologii greckiej, został opracowany na podstawie "Mitologii" J. Parandowskiego i "Mitologii" Z. Kubiaka.

Szczegółowy plan fabuły w Konradzie Wallenrodzie, powieści poetyckiej Adama Mickiewicza. Tu znajdziesz krótki plan wydarzeń w Konradzie Wallenrodzie A.Mickiewicza. Jeśli interesuje Cię plan akcji zgodny z lekturą A.Mickiewicza sprawdź: Plan wydarzeń - szczegółowy lub Plan wydarzeń - krótki

Szczegółowy plan wydarzeń z "Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa

 Artykuł zawiera szczegółowy plan wydarzeń "Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa. Plan szczegółowo przedstawia ciąg wydarzeń w poszczególnych rozdziałach powieści.

Krótki plan wydarzeń w Konradzie Wallenrodzie A. Mickiewicza, jeśli chcesz dokładniej przypomnieć sobie treść lektury sięgnij po: Plan wydarzeń - szczegółowy, powieści poetyckiej Adama Mickiewicza. W tym krótkim planie wydarzeń został zachowany zgodny z lekturą ciąg wydarzeń. Akcja Konrada Wallenroda jest skomplikowana poprzez liczne retrospekcje, przedstawiające przeszłość Waltera Alfa, Aldony i Halbana. Skutkiem tego, jest achronologiczność fabuły. Jeśli chcesz zobaczyć wszystkie wydarzenia w porządku chronologicznym zajrzyj do planu fabuły Konrada Wallenroda.

Szczegółowy plan wydarzeń w Konradzie Wallenrodzie, powieści poetyckiej Adama Mickiewicza. Tu znajdziesz krótki plan wydarzeń w Konradzie Wallenrodzie A.Mickiewicza.

Zdążyć przed Panem Bogiem  — szczegółowy plan wydarzeń (kolejność jak w książce)

Plan wydarzeń zachowuje chronologię, ale jest zgodny z kompozycją Zdążyć przed Panem Bogiem Hanny Krall, a zatem nie jest ułożony w kolejności chronologicznej.

„Zdążyć przed Panem Bogiem” — bardzo szczegółowy plan wydarzeń (kolejność jak w książce)

1. Początek rozmowy i dzień 19 kwietnia

- Marek Edelman opowiada o stroju z dnia 19 kwietnia: czerwony sweter z angory, dwa skórzane pasy na krzyż, latarka, „dwa rewolwery”.
- Budzą go strzały. Jest zimno, więc nie wstaje od razu. Ubiera się dopiero w południe.
- Chłopak, który przyniósł broń z aryjskiej strony, mówi o córce ukrytej w Zamościu. Prosi, by Marek zajął się nią „po wojnie”.
- Idą rozejrzeć się po okolicy. Na podwórzu stoją Niemcy. Powstańcy nie strzelają — brak wprawy i strach. Po kilku godzinach robi się cicho.
- Teren oddziału to „getto fabryki szczotek” (rejon Franciszkańska–Świętojerska–Bonifraterska). Brama fabryczna jest zaminowana.

2. 20 kwietnia i pierwsze taktyczne epizody

- Gdy Niemcy podchodzą pod zaminowaną bramę, powstańcy odpalają ładunki. Niemcy przechodzą w tyralierę. Powstańcy mogą w nich celować.
- Edelman biega po dachach. Ma dwa pistolety, ale nie trafia. Ucieka na dachy. W drugim budynku spotyka chłopaka leżącego na worku sucharów; chłopak umiera wieczorem.

3. Struktura sił, liczby i pierwsze dni powstania (ramka faktograficzna wpleciona w rozmowę)

- Padają liczby: około 220 powstańców ŻOB. Po stronie niemieckiej ok. 2090 ludzi, z lotnictwem, artylerią, pojazdami i miotaczami min.
- Wyposażenie ŻOB: na jednego powstańca przeciętnie 1 rewolwer, po kilka granatów i butelek zapalających; nieliczne karabiny; w całym getcie 2 miny i 1 pistolet automatyczny.
- 19 kwietnia o 4:00 Niemcy wkraczają do getta. Walki m.in. na placu Muranowskim, Zamenhofa, Gęsiej. O 14:00 Niemcy wycofują się; brak wywózek tego dnia.
- 20 kwietnia do południa Niemców w getcie nie ma. Wracają około 14:00.

4. Michał Klepfisz i „parlamentariusze”

- Michał Klepfisz zasłania ciałem karabin maszynowy, by inni mogli się przedrzeć; pośmiertnie otrzymuje Virtuti Militari.
- Pojawiają się trzej Niemcy z białymi kokardami (parlamentariusze). Edelman każe Zygmuntowi strzelać; padają strzały. Brak „fair play” wobec sprawców zagłady nie budzi w nim skrupułów.
- Po wojnie konfrontacja ze Stroopem: drobiazgowe pytania o „bramę czy mur” wydają się bezsensowne wobec skali śmierci.

5. Noc podpaleń i ucieczka przez płomienie

- Ludzie schodzą do piwnic. W nocy wybuchają pożary. W piwnicy panuje panika; Edelman uspokaja, by „myśleli, że ktoś tu rządzi”.
- Niemcy podpalają rejon fabryki szczotek. Trzeba się przedrzeć przez ogień do getta centralnego. Instrukcje biegu między spadającymi belkami.
- Dochodzą do muru z wyłomem, oświetlonego reflektorem. Ludzie wahają się. Zygmunt strzela w reflektor; grupa przeskakuje mur.

6. Zabici chłopcy, grób i „Międzynarodówka”

- Na podwórzu leży pięciu zabitych chłopców. Jeden to Stasiek, który rano prosił o adres „po tamtej stronie”.
- Kopią grób na Franciszkańskiej 30. Jest 1 maja. Cicho śpiewają pierwszą zwrotkę „Międzynarodówki”. Piją wodę z cukrem; wybucha „strajk głodowy”.
- Ciężar dowodzenia rośnie. Coraz więcej ludzi czeka na decyzje Edelmana.
- Chronologia śmierci „po kolei”: ginie Klepfisz; potem kolejni chłopcy; Stasiek; Adam; chłopiec zasypany w zamurowanym otworze; wysadzony schron z kilkuset osobami.

7. „Mur tylko do pierwszego piętra” i strach przed obojętnością

- Z drugiego piętra widać „tamten świat”: karuzelę i muzykę. Powstańcy boją się, że świat „nie zauważy” ich walki i śmierci.

8. Umschlagplatz — praca gońca szpitalnego (retrospekcja z 1942 r.)

- Edelman jest gońcem w szpitalu przy Umschlagplatzu. Stoi przy bramie i wyprowadza „chorych”. „Nasi” wcześniej wyłaniają osoby do ratowania.
- Wybiera Zosię (łącznie ratuje ją cztery razy); za każdym razem znów ją „zgarniają”.
- Mechanizm złudzeń i selekcji: najpierw „numerek na życie”, potem „maszyna do szycia” (obietnica pracy), potem „trzy kilo chleba i marmolada” za zgłoszenie się do transportu.
- Spór o hierarchię śmierci: śmierć w walce nie jest „wyższa” niż w komorze gazowej — każda śmierć jest ostateczna.

9. Pola Lifszyc i „numerki na życie” (ciąg dalszy retrospekcji)

- Marek wyprowadza z Umschlagplatzu Polę Lifszyc. Następnego dnia Pola widzi matkę w kolumnie i dołącza do niej; wchodzi z nią do wagonu. Kontrapunkt do Korczaka.
- „Numerki na życie”: Gmina dostaje tysiące białych kartek z pieczątką. Hellerowa początkowo odmawia ich dzielenia, potem je rozdaje. Ludzie z numerkami stoją przy Zamenhofa, wokół tłum bez numerków. Pytanie: „komu się należy życie?”.

10. Cmentarz i pamięć po wojnie

- Grzebanie ciał w czasie akcji. Wózki Towarzystwa „Wieczność” wożą ciała na cmentarz przy Okopowej. Groby wypełniają całe pole.
- Pomnik dla Klepfisza, Bluma i „tych z Zielonki” nie przypomina prawdziwego wyglądu walczących; ale miejsce pamięci „jest jasne i piękne”.

11. Dni maja, Miła 18 i decyzja o wyjściu kanałami

- 6 maja do oddziału przychodzą Anielewicz i Mira; śpią kilka godzin.
- 8 maja Edelman idzie na Miłą 18. Słyszy o zbiorowym samobójstwie w bunkrze. Zostaje „parę osób i dwie dziewczyny-prostytutki”.
- Po powrocie zjawia się Kazik z kanalarzami. Zapada decyzja o wyjściu kanałami.

12. Część powojenna: lekarz i kardiochirurgia

- Edelman pracuje jako lekarz. Opowiada o pacjentach ze szpitala przy Pirogowa. Starsza pacjentka modli się „o ręce profesora i myśli lekarzy z Pirogowa”.
- Refleksja o „porządku historii”: w getcie porządkiem była kolejność umierania; w medycynie — walka o życie.

12.1. Operacja Rudnego i „odwrócony krwiobieg” (Bubnerowa)

- Metoda „odwróconego krwiobiegu”: połączenie aorty z żyłami pomostem. Czekanie na pierwszy i kolejne skurcze serca; żyły sinoniebieskie stają się czerwone; serce zaczyna pracować miarowo. Pacjentka żyje.
- Uznanie na zjeździe w Bad Nauheim: owacja; profesorowie mówią, że metoda może rozwiązać problem miażdżycy wieńcowej. Amerykańscy chirurdzy zaczynają ją stosować.

12.2. Ryzyko i odpowiedzialność (Rzewuski)

- Strach Edelmana: jeśli operacja się nie uda, „wszyscy powiedzą: umarł przez niego”. Ciężar decyzji w medycynie.
- Zamyka klamra zdania: „A prawda. Jeszcze pozostaje Pan Bóg”.

13. Dodatkowe sceny i motywy, które wracają w rozmowie

- „Szybki, energiczny krok” między Ukraińcami i tłumem na Ciepłej: Edelman idzie sprawdzić los Abraszy Bluma; nikt go nie zatrzymuje, bo idzie „jakby miał prawo tak iść”.
- Powtarzane obrazy: dachy, czerwony sweter, worek sucharów, pięciu zabitych, grób i „Międzynarodówka”. Zestawienie z późniejszym doświadczeniem Powstania Warszawskiego („komfortowa walka” w słońcu i bez muru).

14. Zakończenie — sens „zdążania przed Panem Bogiem”

- W części wojennej „zdążanie” to ratowanie choć kilku osób i bezlitosne wybory przy Umschlagplatzu.
- W części powojennej „zdążanie” to walka o każde serce na stole operacyjnym i decyzje pod ogromnym ryzykiem.
- „A prawda. Jeszcze pozostaje Pan Bóg”.